Salieri: La scuola de’ gelosi. Emiliano d’Aguanno (t., graaf Bandiera), Francesca Lombardi Mazzulli (s., gravin Bandiera), Federico Sacchi (bs., Blasio, graanhandelaar), Roberta Mameli (s., Ernestina, diens vrouw), Florian Götz (b., Lumaca, Blasio’s dienaar), Milena Storti (s., Carlotta, kamermeisje) e.a. met Arte del mondo o.l.v. Werner Ehrhardt. Duitse Harmonia Mundi 88985-33228-2 (3 cd’s, 2u. 41’19”). 2015

Tot laat in de twintigste eeuw werd Antonio Salieri beschouwd als een slechts middelmatige concurrent van Mozart. Het toneelstuk en de film Amadeus van Peter Shaffer heeft daar veel aan bijgedragen. 

Maar naarmate we meer van Salieri te horen krijgen, moet dat beeld enigszins worden bijgesteld. De komische opera La scuola de’ gelosi (‘De school der jaloersen’) kan daaraan bijdragen. Het werk ging in 1778 tijdens het carnaval in Venetië in première en werd herzien voor opvoeringen in Wenen in 1783, drie jaar voordat Mozarts Le  nozze di Figaro ten tonele verscheen. In wezen gaat het hier om een redelijk complex spel van twee paren met de jaloezie van de anderen. De handeling die het libretto van Caterino Mazzolà Salieri aanbiedt. vertoont de nodige overeenkomst met Mozarts Figaro, want ook hier gaat het om het thema van jaloezie en bedrog in het huwelijk en speelt zelfs gedeeltelijk in een gekkenhuis. Wat dat betreft verloopt bij Mozart de actie langs gebaander wegen. Goed te horen is hoe Mozart veel te danken heeft aan Salieri als voorbeeld met soms uitstekende invallen.

Salieri’s gravin meldt zich al vrij snel met een fraaie aria die bijna zo mooi is als ‘Porgi amor’ bij Mozart.

De door Werner Ehrhardt geleide uitvoering heeft een goede homogene bezetting zonder uitblinkers en de begeleiding klinkt spiritueel, maar heeft ook wat ruwe kantjes.

Cecilia Bartoli zong de aria ’Or ei con Ernestina… Ah sia già’ op Decca 475.100-2. Wie meer opera van Salieri wil horen, zou Falstaff, ossia la tre burle kunnen proberen (Malgoire, Dynamic CDS 405/1-2).