Sor: Grand solo op. 14; Gitaarsonates in C op. 15b, Grandes sonates nr. 1 op. 22 en 2 op. 25. Andrea Dieci. Brilliant Classics 95395 (73’49”). 2016

De in Barcelona geboren componist en gitarist Fernando Sor (1778-1839) is vooral bekend vanwege de muziek die hij schreef voor gitaar. Volgens een Londense krant uit 1820 ‘leidt een nieuwe reeks arietta’s uit de pen van (de heer Sor) tot bijna evenveel sensatie als de publicatie van een nieuwe schrijver van Waverley’ (van Walter Scott).

Sor is wel de ‘Beethoven van de gitaar’ genoemd, al hebben de componisten verder nauwelijks iets met elkaar gemeen, behalve dat ze tijdgenoten zijn. De verfijnde, conservatieve stijl van Sor is daar eerder schatplichtig aan.

Tot Sors gitaarwerken behoren veel nog steeds invloedrijke lessen en studies naast en omvangrijk aantal concertstukken die enthousiast door huidige gitaristen sinds Andrès Segovia en Julian Bream worden gespeeld. 

Terecht geniet zij n oeuvre de reputatie van een consistente grootsheid. Sors ooit zo gevierde vocale muziek klinkt in zijn stukken voor gitaar door en is altijd moeiteloos melodieus ondanks de vaak hoge technische eisen. Maar de schoonheid heeft ook diepte, een onderliggende expressiviteit en kalme emotie die zelden aanwezig zijn in een vergelijkbaar repertoire van mindere tijdgenoten.

Naxos komt de eer toe om de volledige gitaarwerken van Sor te hebben vastgelegd met instrumentalisten als Wilma van Berkel, Robert Kubica (8.55302), Adam Holzman (8.553340), Nicholas Goluses (8.553342), Jeffrey McFadden (8.554354), Marc Teicholz (8.554355) en anderen. Sommige daarvan zijn in deze rubriek besproken.

Andrea Dieci stelt nu de ‘Complete sonatas’ voor en hij doet dat gelukkig op een heel mooie manier. Er is ook wat voor te zeggen om één genre volledig bijeen te hebben.

Maar echt ‘authentiek’ lijkt het niet, want van Sor is bekend dat hij op anders geconstrueerde en besnaarde instrumenten speelde en de nagels van zijn rechterhand niet gebruikte. Maar voor wie dat niet uitmaakt, valt veel te genieten.