Fazil Say: Four Cities. Say: Four Cities; Debussy: Cellosonate in d; Janáček: Pohádka; Presto JW. VII nr. 6; Shostakovitch: Cellosonate nr. 2 in d op. 40. Met Nicolas Altstaedt (vc). Warner 0190295-5867249 (72’33”). 2016
Precies ditzelfde programma speelden Say en Altstaedt in februari 2017 in de Kleine zaal van het Amsterdamse Concertgebouw. Voor de inventiviteit en de handigheid van de Turkse pianist past alle respect en waardering. Maar dat geldt niet voor zijn pianistiek als zodanig.
Vandaar dat voor de cellosonate van Debussy beter kan worden uitgeweken naar bijvoorbeeld Jean-Guihen Queryas en Alexandre Tharaud (Harmonia Mundi HMC 90.2012) en voor die van Debussy en Shostakovitch samen naar Sol Gabetta en Hélène Grimaud (DG 479.0090).
Wat anders is het met de eigen compositie van Say. Turkse componisten van ‘klassieke’ muziek zijn schaars. Men moet ze in een encyclopedie of in Wikipedia opzoeken. Dan zijn Ahmed Saygun (1907-1991), Ulvi Erkin (1906-1972) en Necil Akses (1908-1999) te ontdekken.
Zij schreven Westerse muziek met een in de melodiek en ritmiek Turks accent. Het Boedapest filharmonisch orkest maakte onder Hikmet Simsek in 2014 een opname van een Scherzo van Akses, de Danssuite Kosecke van Erkin, de 5 Turkse volksmelodieën van Saygun en Esintiler van Tüzün (Hungaroton HCD 31455).
Maar goed: met Say belanden we in de wereld van de wat geheimzinnige wereld van de Oosterse poëzie, mystiek en passies, gekoppeld aan de steden Sivas, Hopa, Ankara en Bodrum. Daarin wordt van de cellist verlangd dat hij zich ook als fluit, fiedel en slagwerk veranderd om tot slot met een soort menselijke stem de mensen uit te nodigen om aan het werk te gaan.
En Janáček? Diens Sprookje komt er redelijk vanaf, hoewel ook die beter bediend was door Isserlis en Adès (Hyperion CDA 67948).
De vertolkingen van Say en Altstaedt zin bepaald wel goed en het programma is aardig afwisselend, maar de cd verdient toch vooral aanbeveling voor Say’s Four Cities die samen in ruim 23 minuten de revue passeren.
Er is een eerdere cd met orkestwerken van Say. Die bevat Hezarfen, concert voor ney en orkest uit 2011 en de Istanbul symfonie uit 2009 door het Borusan Istanbul filharmonisch orkest o.l.v. Gürer Aykal (Naïve V 5315).