Strauss, R.: Intermezzo op. 72. Lucia Popp (s., Christine), Philipp Brammer (t., kleine Franzl), Dietrich Fischer-Dieskau (b., Hofkapellmeister Robert Storch), Gabriele Fuchs (s., Anna), Adolf Dallapozza (t., baron Lummer), Klaus Hirte (b, der Notar) e.a. met het Symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Wolfgang Sawallisch. EMI 749.337-2 (2 cd’s, 2u. 12’44”). 1980    

De opera Intermezzo van Richard Strauss behoort tot zijn minst bekende werken in dit genre. Des te aardiger dat het werk een concertante uitvoering beleeft tijdens de zaterdagmatinée 25 maart 2017 in het Concertgebouw onder David Ziman.

Het is onwaarschijnlijk dat het ooit een favoriet werk zal worden, maar het is op z’n minst een zwoel stuk met fraaie melodieën, vooral van de strijkers. Dat verrast enigszins voor een middenperiode Strauss. 

Het werk is typisch voor een componist die nooit erg bescheiden was. Ook Intermezzo heeft een persoonlijk karakter en is geïnspireerd op een ware gebeurtenis. Toen Strauss op tournee in Engeland was werd bij hem thuis in München een telegram bezorgd van een onbekende vrouw, Meinz Mücke waarin die hem op een paar plaatskaarten verzocht voor een komende operavoorstelling in Berlijn. Pauline, Strauss’ notoir bekende lastige echtgenote trok daaruit de conclusie dat haar man een affaire met die onbekende had. Later bleek dat het telegram was bedoeld voor Josef Stransky.

De opera weerspiegelt deze situatie vrij exact. Het verkeerd bezorgde telegram is hier bestemd voor de dirigent Robert Storch en als Christine het vindt, wil ze gauw een echtscheiding in gang zetten. Pas wanneer Storch thuiskomt in Grundlsee wordt het misverstand opgehelderd.

Lotte Lehmann zong als Christine bij de première.

Het echte thema van de opera is de trouwe liefde van dirigent en echtgenote. Aan het begin en het einde van het werk zien we de echtelieden thuis, kibbelend en wel maar zich ook weer met elkaar verzoenend. Tot slot trotseert Robert Christine, maar dat maakt dat ze nog meer van hem gaat houden.

Van het werk bestaan wel vijf opnamen, waaronder eentje op dvd (Gustav Kuhn, Warner 50-51442-8857-2), maar dit is daaronder een der beste. Lucia Popp brengt al haar charme mee om haar zogenaamde beproevingen te doorstaan en laat zich niet te zeer provoceren en Dietrich Fischer-Dieskau is Storch ten voeten uit. De vele kleinere rollen zijn ook heel behoorlijk bezet en Wolfgang Sawallisch zorgt voor een tintelende en emotioneel krachtige begeleiding. 

De vier tussenspelen leiden ook een eigen leven, bijvoorbeeld via het Weens filharmonisch orkest o.l.v. André Previn (DG 437.790-2).