Saariaho: Mirage; Trio voor viool, altviool en cello Cloud trio; Cendres; Je sens un deuxième coeur; Serenatas. Pia Freund (s), Anssi Karttunen (vc), Tuija Hakkila (p), Mikael Helasvuo (fl), Ernst Kovacic (v), Steven Dann (va), Florent Jodelet (slagw.). Ondine ODE 1189-2 (77’25”). 2011
Tussen 1997 en 2009 componeerde Kaija Saariaho de vijf trio’s voor verschillende bezettingen die hier zijn bijeengebracht.
Mirage (2007) is een dromerig, voor Karita Mattila geschreven stuk waarin wordt uitgegaan van tekstflarden van een Mexicaanse sjamaan. Die gaan over het vrouwelijke macht verwerven door een mystiek verbond te sluiten met de natuur. Het ontaardt enigszins in New Age geest. Het stuk heeft een vrij agressief aandeel voor de cello dat fraai is ingevuld door Anssi Karttunen, die het werk in 2008 al in de georkestreerde vorm vol geparfumeerde klanken met Mattila en het Orchestre de Paris onder Christoph Eschenbach opnam (Ondine ODE 1130-2). Maar deze versie voor sopraan, cello en piano en voldoet ook goed.
Het Cloud trio (2009) maakt waarschijnlijk de meest ‘normale’ indruk omdat het als strijktrio is gecomponeerd. De naam slaat op de steeds wisselende patronen van de wolkenluchten in de Franse Alpen: een soort muzikale Rohrschacht test in vier delen, waarvan de uiterste een aangenaam meditatief karakter bezitten.
Cendres (1998) voor altfluit, cello en piano gaat terug tot het in 1990 voor altfluit, cello en orkest geschreven À la fumée (Salonen, Ondine ODE 1047-2).
Je sens un deuxième coeur (2003) is een vijfdelige, nogal donker klinkende, summiere afleiding voor altviool, cello en piano van de opera Adriana Mater over seksueel geweld en teer moederschap tijdens de oorlog in Joegoslavië waarin het aanvankelijk de bedoeling was om vier personen uit te beelden, hoewel die gedachte al gauw werd verlaten om de weg voor abstractie te kunnen inslaan. Het resultaat is een mooie, dominant lyrische compositie.
Tot slot is er dan nog Serenatas voor slagwerk, cello en piano (2008) dat is gegoten in de vorm van een vijfdelige suite vol fascinerende klankkleuren.
In de diverse uitvoeringen is goed te horen dat de vertolkers al jaren vertrouwd zijn met het werk van de componist: ze klinken vertrouwd, doorwrocht en gaaf.
Misschien goed op te weten: het Trio O3 van de Belgische fluitiste Lydie Thonnard, celliste Eugénie Defraigne en pianiste Léna Kollmeier heeft in het programma Échos de la terre ook Cendres en Miroirs van Saariaho op het programma naast Méditation hébraique van Bloch, de fluitsonate van Muczynski en Vox Balaenae voor 3 gemaskerde spelers van Crumb voorjaar 2017 op het programma.