Striggio: ‘Ecce beatam lucem’; Missa ecco si beato giorno; ‘Fuggi, spene mia’; ‘O giovenil ardire’; ‘Altr’io che queste apighe’; ‘D’ogni gratia et d’amor’; ‘O de la bella Eturia unvito Duce’; ‘Caro dolce ben mio’; ‘Miser’ oimè’; Galilei: ‘Fronimo; Contrapunta secondo B.M’; Anoniem: ‘Spem in alium’; Tallis: ‘Spem in alium’. I Fagiolini o.l.v. Robert Hollingworth. Decca 478.2734 (cd 68’53”+ dvd, 57’55”). 2010

Lang gold het veertigstemmige motet Spem in alium van Thomas Tallis (1505-1585) als een van de spectaculairste koorcomposities uit de laat-Renaissace. Totdat de ook omvangrijker veertigstemminge Missa ecco beato giorni van Allessandro Striggio (1536/7-1592) uit 1568, toen deze voor het eerst in München klonk, enige jaren geleden door Davitt Moroney werd herontdekt. Striggio bezocht Londen in 1567 en het is mogelijk dat Tallis zich door hem tot zijn motet liet inspireren.

Voor deze gelegenheid is het veertigkoppige koor opgedeeld in vijf achtstemmige groepen. In het ‘Kyrie’ zetten deze de een na de ander in en pas in het ‘Glorificamus’ uit het ‘Gloris’ klinken ze alle samen.

In het ‘Credo’ valt de bijzonder mooie tekstuitbeelding op met duistere harmonieën bij het geloofsartikel over het laatste oordeel. Maar het onbetwiste hoogtepunt volgt in het ‘Agnus Dei II’, waar de veertigstemmigheid nog wordt uitgebreid tot zestigstemmigheid. Een ware overdaad aan klankschoonheid is het gevolg.

Het fijne van deze verklanking is, dat het Hollingworth en het koor zo goed lukt de textuur zo helder en slank te houden. Dat geldt eveneens voor de andere werken. Opvallend zijn de vele goede solostemmen en de talloze continuopartijen. De meerstemmige effecten zijn markant, maar de harmonieën zijn wat minder interessant. Wat dat betreft bezitten Striggio’s wereldlijke madrigalen meer allure.

Nog interessanter wordt dit project dankzij de toegevoegde dvd waarop wordt ingegaan op de achtergronden en zijn de mis plus het motet ‘Ecce beatam lucem’ toegevoegd.