Schmitt: Ombres op. 64; Mirages op. 70; La tragédie de Salomé op. 50b (bew). Vincent Larderet. Naxos 8.572194 (76’45”). 2009

Componist, academicus en criticus Florent Schmitt (1870-1958) was een invloedrijke figuur in het Franse muziekleven aan het begin van de twintigste eeuw. Hij werd in Lotharingen geboren en de Duitse invloed daar gaf hem een breder cultureel inzicht dan menige Franse tijdgenoot. Hij omarmde de muziek van Wagner en Richard Strauss, maar volgde de traditionele opleiding van de meeste Franse musici uit zijn tijd.

Scmitt wordt voornamelijk herinnerd vanwege zijn balletpartituur La tragédie de Salomé, die hij oorspronkelijk in 1907 voor een kamerensemble schreef, maar drie jaar later omwerkte tot een symfonisch gedicht voor een groot orkest. Dat baseerde hij niet op het notoire toneelstuk van Oscar Wilde (op het moment dat Strauss’ opera uit 1905 de wereld veroverde), maar op een gedicht van Robert d’Humières.

Dat hij er ook een tweedelige, uit drie onderdelen bestaande pianoversie van maakte, is minder bekend, maar niet zo verwonderlijk wanneer we beseffen dat Schmitt een voortreffelijke pianist moet zijn geweest. Hier is deze voor het eerst te horen. De van Strauss bekende ‘Sluierdans’ vinden we na een sfeerscheppende ‘Prélude’ in andere gedaante terug als een decadente ‘Danse des perles’. Het tweede deel is complexer en eindigt met de pakkende ‘Danse de l’effroi’ (dans van de angst).

Een prachtige compositie, ook in zijn ongekleurde herleiding.

Ombres (1917) bestaat uit 3 delen, individuele karakterstukken: ‘J’entends dans le lointain: Large et soutenu’; ‘Mauresque: Modéré’ en ‘Cette ombre, mon image: Calme’. 

Mirages (1921) bevat 2 delen: ‘Et Pan, au fond des blés lunaires, s’accouda: un peu attardé’ en ‘La tragique Chevauchée: Emporté et violent’.

Ook dit materiaal verleent Larderet heel goed een eigen sfeer en karakter. Daarmee zorgt hij voor een welkome uitbreiding van de Schmitt discografie.