Sauret: Études-caprices op. 64 nr. 1-7. Nazrin Rashidova. Naxos 8.563704 (61’20”). 2016

Alleen de Farfalla ‘Will-o’-the-wisp’ uit de 4 Morceaux op. 40 voor viool en piano door Maud Powell en George Falkenstein (Biddulph LAB 094) was de Fransman Émile Sauret (1852-1920) op cd tot op heden vrij onmerkbaar vertegenwoordigd en onder de radar van de muziekindustrie door gevolgen.

Hij was in de eerste plaats bekend als rondreizende vioolvirtuoos met naar eigen zeggen wel zeventig vioolconcerten op zijn repertoire, maar componeerde – zie Wikipedia – ook zelf. In eerste instantie werken voor eihen gebruik, maar ook voor meer algemene pedagogische doeleinden in een wat behoudende, romantische stijl.

Hij moet, misschien in wat mindere mate dan Paganini, een hoogbegaafde violist zijn geweest die werd geroemd door Liszt en Sarasate.

Hij schreef ongeveer net als Paganini met zijn Caprices een reeks van vierentwintig Études-caprices in alle toonaarden die inderdaad typisch het karakter van lesmateriaal hebben, maar ook bij beetjes tegelijk genoten zeer onderhoudend zijn, juist ook omdat ze wat breder zijn uitgesponnen en tussen de zes en een halve en bijna twaalf minuten duren. 

Het is de in Azerbeidjan geboren, in Engeland opgeleide violiste Nazrin Rashidova, ooit begonnen als wonderkind, die hier begint aan een integrale opname van deze 24 stukken.

Op een eerdere cd (Naxos 8.573058) is een reeks door haar en pianist Roderick Chadwick vertolkte genrestukken van Godowsky en Kreisler bijeengebracht; Ze maakte ook een cd onder de titel Carnival (First Hand FHR 48) met gitarist Stanislav Hvartschilkov met bewerkte stukken van Halvorsen, Mozart, Bizet, Bach en Elgar.

Niet alleen haar grote technische vaardigheden, maar vooral ook haar omvangrijke expressievermogen etaleert ze in Sauret met veel zwier en speelplezier. Zo tilt ze deze stukken uit boven de sfeer van plichtmatige oefenstof. We kunnen de vervolgopnamen vol vertrouwen tegemoet zien.