Schnittke: Vioolsonates nr. 1, 2 Quasi ons sonata en 3; Gratulationsrondo; Suite in oude stijl (bew); Stille Nacht; Polka ‘De overjas’ (bew). Roman Mints (v, va), Katya Apekisheva (p) , Olga Martynova (kl), Andrey Doynikov en Dmitri Vlassik (slag). Quartz QTZ 2116 (2 cd’s, 1u. 28”55”). 2015

Het is iets te pretentieus om deze uitgave aan te kondigen als ‘de volledige werken voor viool en piano’ van Schnittke. Dat Mints de als ’niet zo succesvol’ door Mints omschreven Sonate nr. 0 wegliet, is goed te verdedigen, dat hij À Paganini voor soloviool en de Prelude in memoriam Shostakovitch voor viool en tape wegliet verdient minder waardering. Dat hij daarentegen een bewerking van de Suite in oude stijl voor viool en piano uit 1972 wèl opnam in een mooie bewerking voor viola d’amore, klavecimbel en slagwerk die door Igor Boguslavsky onder het toeziend oog van de componist werd gemaakt, verdient veel waardering.

Met precies het juiste inzicht in de wisselende stijlen en karakters van deze werken, waarin ironische gebaren à la Shostakovitch, polystilisme en neobarok langs komen, weten Mints en Apekisheva deze muziek op toegewijde en gepassioneerde wijze recht te doen. Steeds zijn de bedoelde gevoelens raak getroffen. Beter dan door Carolyn Huebl en Mark Wait (Naxos 8.570978) wat de vioolsonates betreft en Joanna Kurkowicz en Sergey Schepkin (Bridge 9104) wat de sonates 1 en 2 en 2 kortere werken aangaat. Daniel Hope en Simon Mulligan zorgden wel voor een erg goede realisatievan Sonate nr. 3 en Stille Nacht (Nimbus NI 5631). Op de achtergrond spelen natuurlijk ook de uitgaven van Gidon Kremer en Rostislav Dubinsky (Chandos CHAN 8343) nog wel een belangrijke rol.