Sibelius: Impromptu’s in b op. 5/5 en op/5/6; Kylikki, 3 ‘Lyrische stukken’ op. 41; Romance in Des op. 24/9; Barcarola op. 24/10; Uit Pianostukken op. 38 nr. 4 ‘De herder’; Valse triste op. 44/1; Sonatine in fis op. 67/1; De berk op. 75/4; De spar op. 75/5; Rondino in gis op. 68/2; Elegiaco op. 76/10; UIt Bagatellen op. 97 nr. 2 ‘Lied’, nr. 4 ‘Humoristische mars’ en 5 ‘Impromptu’; Esquisses op. 114 nr. 1-8. Leif Ove Andsnes. Sony 88985-40850-2 (65’26”) 2016    

Op zijn recitalplaat Horizons (EMI 341.682-2) had Andsnes in 2006 al de Étude uit de dertien Pianostukken op. 76 gespeeld en dat de Noor nu uitgebreid terugkeert naar zijn mede Scandinaviër is niet zo verwonderlijk. Wenselijk is het ook. De pianowerken van Sibelius behoren tot een segment van zijn oeuvre dat in een enigszins verloren positie verkeert. Toch heeft het een interessante rol omdat het een heel andere kant van de componist vertegenwoordigt dan we uit de veel ruigere orkestwerken kennen. 

Wat we uit deze selectie wel ervaren, is dat de kwaliteit van deze stukken nogal wisselend is. Sommige hiervan zijn niet meer dan aardige, vrij onschuldige invallen, weer andere schimmige imitaties van Chopin en Liszt. Maar er zitten ook best wat juweeltjes tussen. Zoals de drie lyrische stukken van Kyllikki uit 1904 die door het Finse epos De Kalevala zijn geïnspireerd. Ook de sfeervolle Vijf schetsen uit 1929 zijn van meer dan voorbijgaand belang. Al met al is het heel mooi geslaagd dat de pianist de deur naar de altijd wat geheimzinnige wereld van Sibelius wat verder heeft geopend. Aardig is ook om de bekende Valse triste eens tot zijn geraamte teruggebracht te horen. Andsnes houdt zijn pleidooi met voorbeeldig pianospel.