Saint-Saëns: Celloconcert nr. 1 in a op. 33, R. 193; Suite op. 16b, R. 211; ‘Mon coeur s’ouvre a ta voix’ uit Samson et Dalila (bew.); Offenbach: ‘Barcarolle’ uit Les contes d’Hoffmann (bew. voor viool, cello, piano en strijkers Sedlar); Introduction, prière et boléro op. 22; ‘Les larmes de Jacqueline’ uit Harmonies des bois op. 76/2 (bew.); ‘Je suis brésilien’ uit La vie parisienne (bew. voor tenor, cello en orkest Alessandro Bares). Camille Thomas (vc) en Rolando Villazón (t), Nemanja Radulovic (v) met het Nationaal orkest Lille o.l.v. Alexandre Bloch. DG 479.7520 (61’26”). 2016
Behalve het Celloconcert in G, het uit 1848 schreef de zelf ooit als cellovirtuoos begonnen Jacques Offenbach meer voor cello: De 6 Cello duetten ‘cours méthodique de duos’ op.49/54, ‘Deux âmes au ciel’, ‘Introduction et valse mélancolique’, “Rêverie au bord de la mer’, ‘La course en traineau’ , de beide Harmonies des bois op. 78 ‘Le soir’ en ‘Les larmes de Jacqueline’ en de vijf delen ‘Ballade’, ‘L’adieu’, ‘Le retour’, ‘Pas villageois’, ’Sérénade’ en ’Souvenir du bal’ uit Les chants du crépuscule uit 1848.
Voor haar tweede cd koos de snel carrière makende jonge Belgische celliste Camille Thomas er een paar en vulde die aan met bewerkingen van bekende gedeelten uit Offenbachs operettes. Na een paar eerdere cd’s op kleinere labels maakt ze hiermee hier debuut op het eerbiedwaardige DG.
Het haar gallische temperament combineert ze het elegante karakter dat Ofra Harnoy (MMG Film & TV productions MCD 1002-2) aan de dag legde met de sprankeling die Guido Schiefens (CPO777.069-2) ten toon spreidden. Het resultaat klinkt heel opwekkend.
Het Celloconcert nr. 1 van Saint-Saëns heeft een hoger soortelijk gewicht. Hier is ook de rivaliteit van bijvoorbeeld Mstislav Rostropovich (Warner 9029-58922-2), Antonio Meneses (Avie AV 2373), Leonard Eisenbroich (Onyx ONYX 4173), Chang (EMI 556.126-2), Iserlis (RCA 09026-61678-2) en haar bijna leeftijdgenoten Natalie Clein (Hyperion CDA 68002) en Emmanuelle Bertrand (Harmonia Mundi HMM 90.2210) een stuk groter. Maar Thomas kan die met haar geëngageerde voordracht goed aan en komt ook tot een heel overtuigend resultaat. In een paar werken krijgt ze aardige ondersteuning van violist Nemanja Radulovic en de beroemde tenor Rolando Villazón, wat het geheel verrassend en ook wel extra aantrekkelijk maakt. Met deze cd legt Camille Thomas opnieuw eer in. Laat het programma in dit geval mede de voorkeur bepalen, want dit is vrij bijzonder.