Silvestrov: Spectrums; Spectra; Symfonie voor fluit, slagwerk, piano en strijkorkest nr.2; Cantate voor sopraan en kamerorkest; Symfonie voor cello en orkest ‘Meditatie’; ‘Welt, leb wohl’ uit Stille liederen (bew.). Nelly Kim (s), Yuri Olijnick (b) en Valentin Potapov (vc) met het Leningrad filharmonisch c.q. kamerorkest, Kamerorkest Perpetuum mobile en Kiev’s kamerorkest o.l.v. Igor Blazhkov. Wergo WER 6731-2 (76’09”). 1965/91 

Deze cd met vroege werken van Valentin Silvestrov bevat interessant materiaal, maar kan alleen onder enig voorbehoud worden aangeraden. Het gaat namelijk om zaalopnamen in een vaak akoestisch droog milieu de ook nogal wat bijgeluiden hebben.

Maar boeiend is het materiaal zeker. In 1963 bezocht Luigi Nono Leningrad en inspireeerde Silvestrov duidelijk in zijn korte inderdaad kleurige Spectra uit 1965. De componist noemde al zijn orkestwerken liefst symfonie en dat  past wel enigszins voor de driedelige, ruim een half uur durende Symfonie nr. 2 als ‘madrigaal zonder woorden waar een melodische wind doorheen blaast’. Voor die wind zorgen vooral een solistische fluit en slagwerk.

Het langste werk op deze cd is de Meditatie symfonie voor cello en orkest, die bij nader aanhoren niet erg symfonisch is, noch erg meditatief in zijn overgang van puntigheid naar passiviteit. De cello speelt - in deze opname - een heel ondergeschikte rol. Niettemin gaat het om een fascinerend document omdat het de overgang van Silvestrov post-Weberiaanse stijl en polystilistische tijd naar een meer neoromantische stijl markeert.

De Cantate op teksten van Tyoetsjef en Blok zou beter zij gelukt als Nelly Kim wat meer pit had getoond. De cellostem in de bewerking van een der Stille liederen klinkt verleidelijk.