Szymanowski: Mythes op. 30 nr. 1-3; Romance op. 23; Franck: Vioolsonate in A M. 8. Franziska Pietsch en Detlev Eisinger. Audite 97.726 (58’13”). 2016

De stijl van Karol Szymanowski ontwikkelde zich gedurende zijn creatieve leven van conventioneel laatromantisch tot een meer persoonlijke, exotische en impressionistische. Al zijn werken voor viool en piano werden geschreven voor de Poolse violist Paul Kochanski.

De cyclus Mythes uit 1915 heeft een heel persoonlijk karakter en net als Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien (Hyperion CDA 67705) en Rosanne Philippens en Julien Quentin (Channel Classics CCS SA 36715) genieten zelf hoorbaar van de exotische kleuren en de weelderige harmonieën van het drietal delen met behoud van enige urgentie in hun aanpak. Ook de verleidelijke charme komt nauwelijks tekort. Dat blijkt vooral ook in de Romance.

De koppeling met de Vioolsonate van Franck is vrij ongewoon, maar heeft zijn aantrekkelijke kanten. Franck droeg zijn unieke Vioolsonate, een der mooiste uit het genre, op aan zijn jongere vriend de componist-violist Ysaÿe en bood hem deze op zijn trouwdag aan. Met zijn stevige karakter, romantische stemming en rijke melodiestroom zou je denken dat deze sonate haast zichzelf speelt. Dat is natuurlijk niet zo. Met stevige toon en een grote muzikale intelligentie die goed bij het werk passen, draag Pietsch deze bekende sonate voor. Ze ontlokt er alle energie en alle weemoed aan zonder zichzelf op te dringen. In Detlev Eisinger vond ze in al deze werken een begripvolle, goed steunende begeleider. Daarmee komt ze dicht in de buurt van Chung en Lupu (Decca 421.154-2) en van Danczewska en Zimerman (DG 477.5903), de tot nu toe besten.