Schubert: Symfonieën nr. 2 in Bes D. 125 en 5 in Bes D. 485, DeFilharmonie o.l.v. Philippe Herreweghe. Phi LPH 028 (60’09”). 2016

In 2010 begon Philippe Herreweghe zijn cyclus met de negen symfonieën van Schubert aan het eind, met nr. 9 (Pentatone PTC 5186-372). Hij vervolgde in 2011 met nr. 6 en 8 (Pentatone PTC 5186-446), stapte in 2015 over naar zijn eigen label voor nr. 1, 3 en 4 (Phi LPH 019) en voltooit nu de reeks met nr. 2 en 5 met het tot deFilharmonie omgedoopte Antwerps Symfonie orkest.

Hoezeer ik Philippe Herreweghe ook bewonder als vertolker van vocale en instrumentale barokmuziek, met zijn visie op klassiek en romantisch gebied ben ik zelden honderd procent gelukkig. Dat geldt nu ook weer voor zijn wat bedachtzame, soft focus Schubert. Men kan best wat bewondering hebben voor zijn opvatting, zijn visie op deze muziek, maar erg warm of koud word ik er niet van. Bovendien, hoe goed DeFilharmonie ook is, speelt dit orkest niet in de eredivisie van Harnoncourts Concertgebouworkest (Warner 2564-61779-2) en mist het aanstekelijke energie en het gevoel van ontdekking dat blijkt bij Abbado (DG 477.6887-2) met het Europees kamerorkest dat hij haast vocaal laat fraseren.