Schubert: Pianosonates nr. 9 in B op. posth. 147, D. 575, 11 in f D. 625, 14 in a op. post. 143, D. 784, 18 in G op. 78 D. 894, 19 in c D. 958 Allegretto in C D. 915. Sviatoslav Richter. Praga PRD 250.353 (2 cd’s, 2u. 33’31”). 1962/79

De heruitgave in dsd-sacd vorm van de zorgvuldig door Praga geherdigitaliseerde Schubert Pianosonates mag als heel nuttig en belangrijk gelden. De in 1997 gestorven pianist maakte ze tussen 1962 en 1979 en ze waren natuurlijk alle reeds verkrijgbaar.

In mijn platenrek staan bijvoorbeeld de volgende Schubert sonate opnamen van Richter:

Pianosonates nr. 9 en 11 (Olympia OCD 286)

Pianosonates nr. 13 en 14 (Alto ALC 1081)

Pianosonate nr. 16 (Regis RRC 1390)

Pianosonates nr. 19 in c en 21 in Bes (Olympia OCD 335)

Pianosonate nr. 21 (RCA GD 69078)

Pianosonates nr. 9, 15 en 18 (Philips 438.483-2)

Pianosonates nr. 9, 12, 13 (BBC Legends BBCL 4010-2)

Richters Schubert was altijd van een klasse op zichzelf. Hij zag niets in het beeld van de componist als een vrij zorgeloos, dromerig natuurkind, maar bracht diepere betekenis, spiritualiteit en zelfs grandeur in zijn werken. Hij is in dat opzicht ook compromisloos. Soms weidt hij wat prachtig cantabile breed uit, elders is hij hemelbestormend vlot. Hij is terecht ook gul met herhalingen. Frasen, alinea’s, hele delen worden het een soort van onvermijdelijkheid gerealiseerd. Weinig andere pianisten toonden zich zo gevoelig voor harmonische structuren. Bijzonder is ook de haast speels subtiele ritmiek. Ook de duisterder kanten van Schubert worden goed belicht.

Het was even met wat korte pauzes een paar uur genieten van dit nu als echt nieuw klinkende pianospel zonder ook maar een moment aan vergelijkingen te denken. Dit album wordt als Volume 1 aangekondigd. Benieuwd wat volgt.