Schubert: Für Karoline: Pianoduetten. Fantasie in f op. 103, D. 940; Allegro ‘Lebensstürme’ in a op. post. 144, D. 947; Rondo in A op. 107, D. 951; Deutscher mit zwei Trio’s und zwei Ländler D. 618; Polonaise in d op. 61/1 D. 824; Allegro moderato en andante D. 96 8; Fuga voor orgel in e D. 952 (bew.). Nicolas Callot en Lucas Blondeel. Klara 196406851 (62’00”). 2014

Op een paar na staan de werken voor pianoduo van Schubert minder in de belangstelling dan zijn Impromptu’s, Moments musicaux en Pianosonates. Onder die duo’s bevinden zich veel dansen, waarbij men wat de walsen betreft soms de indruk krijgt dat ze van de lopen de band komen. Ze zijn ook uit sluitend bedoeld voor amateur pianisten en vele zijn aardiger m te spelen dan om naar te luisteren. 

Schubert is echter ook verantwoordelijk voor enkele meesterwerken in het genre. Boven op die stapel vinden we de Fantasie in f, gecomponeerd. In zijn laatste levensjaar 1828 en opgedragen aan zijn leerlinge Karoline Esterhazy. Vandaar de titel van deze cd.

Net zoals de Wandererfantasie uit 1822 bestaat dit werk uit vier delen, die zijn verenigd in één enkele thematische structuur en hier wat beter onderling op elkaar afgestemd.

Het licht macabere beginthema keert telkens als een soort structurele wegwijzer terug en brengt de compositie op wonderschone manier tot een einde. Het eerste deel wordt zonder onderbreking gevolgd door een majestueus largo dat op zijn beurt overgaat in een dartel scherzo met trio. Fan keert het beginthema terug aan het begin van de finale waar het aan een fugabehandeling wordt onderworpen. Het werk wordt afgesloten met een van Schuberts gedurfdste harmonische passages.

Het jonge Belgische duo Callot/Blondeel zet alle ego’s terzijde om zich geheel op deze muziek te richten. De poëtische kracht van hun spel ontroert, alleen hebben ze een paar nog beter pianoreuzen voor zich in dit werk: Murray Perahia en Radu Lupu (Sony 886978-5811-2), terwijl Pires en Castro (DG 477.523-2) en Richter en Britten (Decca 466.822-2) ook geduchte concurrenten blijven. Zie Vergelijkede Discografie.

Het best tot hun recht komen de minder bekende, kortere werken die mooi uitgebalanceerd, genuanceerd en met een perfecte timing worden uitgevoerd. Het is vooral daaraan, en aan het feit dat de muziek wordt uitgevoerd op een originele Graf piano uit 1826, dat deze uitgave van waarde is.