Somis: Sonates voor viool en b.c. in g op. 1/1, e op. 1/2, a op. 1/3, d op. 1/4, Bes op. 1/5,  D op. 1/6, Es op. 1/7,  A op. 1/8, g op. 1/9, C op. 1/10, F op. 1/11, E op. 1/12. Kreeta-Maria Kentala (v), Lauri Pulakka (vc), Mitzi Meyerson (kl). Glossa GCD 921807 (73’46”). 2013

Zoals zoveel landgenoten in die tijd waren de broers Giovanni Battista (1686-1763) en Lorenzo (1688-1775) Somis Italiaanse violisten en componisten. Van de twee lijkt Giovanni Battista de belangrijkste, hij studeerde onder meer bij Corelli en was leider van de koninklijke kapel in Turijn. Zelf leidde hij ook heel wat later beroemde violisten op. Zijn rol in het componeren voor en spelen op de viool moet groot zijn geweest. Hij leidde onder meer Jean-Marie Leclair op en hij volgde de stijl van Corelli niet blindelings. De textuur van deze twaalf Vioolsonates bewijst dit.

Nog tijdens zijn leven werd een eerste reeks in 1723 in Amsterdam gepubliceerd, een tweede volgde in Turijn. In totaal liep dat op tot acht. De vorm is als volgt: de sonates beginnen met een langzaam deel waarop twee snelle delen volgen; het tweede daarvan is het langst en vormt de kern van de sonate. Het laatste deel is vrij kort en in dansvorm, hoewel het niet de naam van een dans draagt. Zo’n twintig jaar later werd de volgorde langzaam-snel-snel standaard.

Zeker is dat de componist zijn eigen handelsmerk heeft en dat maakt deze sonates de moeite waard. De vertolkingen door het damestrio laten weinig te wensen over. Hun uitvoeringsstijl is levendig, dynamisch en gedifferentieerd met een rijke expressie in de langzame delen en een behoorlijk basso continuo fundament. De enige andere opname van op. 1 is met viool en klavecimbel door Roberto Noferini en Chiara Cattani (Tactus TC 681908).

Indien de belangstelling voor deze Giovanni Somis is gewekt, kan het de moeite waard zijn om ook eens naar zijn Duosonates voor violen cello op.2 met Alexandre Benderski en Boris Baraz te luisteren (Arkadia CDAK 114).