Shalygin: Lacrimosa or 13 magic songs. Vioolensemble o.l.v. Maxim Shalygin. trptk TTK 0020 (68’53”). 2017

De in 1985 in de Oekraïne geboren, thans in Nederland levende componist Maxim Shalygin schreef in 2017 zijn Lacrimosa voor November Music en de Gaudeamus muziekweek en het werk werd onmiddellijk opgenomen.

Als laatste gedeelte van het ‘Dies irae’ uit het Requiem is het Lacrimosa dies illa in deze mis uiteraard een gezongen deel op de tekst

Lacrimosa dies illa

Qua resurget ex favilla

Judicandus homo reus.

Huic ergo parce, Deus:

Pie Jesu Domine,

Dona eis requiem.

Amen. 

In plaats daarvan componeerde Shalygin een uitvoerig, ruim een uur durend 13-delig instrumentaal Lacrimosa waarin niet zozeer in het kader van een requiem het opperwezen om vergeving en mededogen wordt gesmeekt, maar de luisteraar aan de hand van een stel pijnigende en overdadige stadia een loutering moet ondergaan. Dat gebeurt aan de hand van een stel zicht- en hoorbare verschijnselen uit de natuur en het dagelijks leven. Achtereenvolgens ‘licht’, ‘hoorns’, ‘lucht’, ‘insecten’, ‘regenboog’, ‘wiegelied’, ‘stroom’, ‘regen’, ‘gekte’, ’melancholie’, ’sirenen’, ‘gebeden’ en ‘rondedans’. Dit alles behoorlijk geabstraheerd tot uitingen van een aparte techniek en textuur om gevoelens op te wekken. 

De compositie is geschreven voor 7 violen van het Shapeshift ensemble (Emmy Storms, Fiona Robertson, Ernst Spyckerelle, Eduardo Paredes Crespo, Anna Britala, Anna Antypora, Andrii Chugai) o.l.v. Maxim Shalygin zelf.

Zo te horen is de uitvoering heel gaaf en geëngageerd. Met uitstekende technische middelen is ook aan de opnamekwaliteit niets onbeproefd gelaten. Het geheel biedt een fascinerende ervaring, bijvoorbeeld wanneer in ‘insecten’ achtentwintig snaren een zwerm van milde harmonischen  produceren en pizzicati een indruk geven van een fikse regenbui.

Eerder speelde accordeonist Vincent van Amsterdam Shalygins op de verzamel cd Red, dark and blue (7 Mountain 7MNTN 009).