Soler: Sol de mi fortuna. Klavecimbelsonates uit de Morgan bibliotheek. Prelude nr. 3 in C; Klavecimbelsonates nr. 1 in C, 2 in C, 4 in f,7 in A, 8 in A, 11 in Bes, 12 in Bes, 13 in f, 14 in f, 15 in C, 17 in a, 18 in a, 25 in b, 26 in b, 30 in D, 38 in D, 40 in d, 42 in As, 43 in As; Interludio 1 en 2;  Labyrinyho de labyrinthus; Interludio El enredo se deshace; Canon a 4 Viva la fama de esse Sol de mi fortuna. Diego Ares. Harmonia Mundi HMC 90.2232 (73’08”). 2015

Het was een niet zo geringe muziekarcheologische gebeurtenis toen de New Yorkse Morgan Library in 2011 de beschikking kreeg over een manuscript met sonates van Scarlatti en Soler (die door Scarlatti werd beïnvloed). In het aandeel van Soler bevinden zich negenentwintig best openbarende stukken die tevoren onbekend waren. 

Soler schreef zijn sonates vaak in paren (twee sonates in dezelfde toonaard). In de numerieke rangschikking hierboven in die rangorde wat verloren geraakt, maar op de cd is daar wel aandacht aan besteed. Soler gaf zijn composities makkelijk weg, zonder ze ooit terug te zien. Dat maakt in het totaal een wat rommelige indruk.

Hoewel het gaat om muziek uit de laat-barok vertoont die van Soler ook reeds sparen van de galante stijl zoals we die bijvoorbeeld kennen van C.P.E. Bach. 

Muziek die een kolfje naar de hand van de Castilliaanse klavecinist Diego Ares, leerling van Richard Egarr, moert zijn. Hij maakte nog een Soler opname Pan Classics PC. 10201). Hij doet dat op een Katzman klavecimbel uit 2009 dat is gebaseerd op een instrument uit Sevilla uit 1734 en gaat heel speels te werk zodat het soms haast op improvisatie lijkt te werk. Daarbij besteedt hij ook steeds aandacht aan de toonaard relaties tussen de sonates. De tussenspelen en andere werken vormen aan aardige afwisseling van het vaste patroon.

Een cd première die het wachten daarop in alle opzichten de moeite waard maakt.