Schumann: Kreisleriana op. 16; Fuga’s voor piano nr. 1-4 op. 72; Fantasiestücke op. 12 nr. 1-8; Andante en variaties voor 2 piano’s, hoorn en 2 celli in Bes op. 46 WoO. 10, KM 89; Etudes voor piano op. 56/1-6 ‘Studien für den Pedalflügel’ (bew.); Impromptu’s op. 66 nr. 1-6 ‘Bilder aus dem Osten’; Waldszenen op. 89 nr. 1-9. Eric le Sage en Frank Braley (p), François Salque (vc), Victor Julien-Laferrière (vc) en Bruno Schneider (hrn). Alpha 135 (2 cd’s, 2u., 19’59”). 2008

Misschien wat weinig waargenomen heeft de Franse pianist Eric Le Sage het afgelopen decennium voor Alpha de werken voor pianosilo en de kamermuziek van Schumann verkend. De resultaten waren misschien wat wisselend, maar best aanvaardbaar zoals ook dit zesde deel uit de serie laat horen.

Fijn aan die reeks is dat zelden gehoorde werken systematisch aan bod komen, zoals deze cd exemplarisch toont. De eerste cd van de dubbelaar is aan pianosolo gewijd. Van Kreisleriana bestaan waarschijnlijk mooiere opnamen van Radu Lupu (Decca 440.496-2), Argerich (DG 410.653-2) en Perahia (Sony SK 62786), maar Le Sage zorgt voor een goed geïntegreerde vertolking die stuwkracht heeft. Het is aardig dat hij als combinatie de in dezelfde periode 1838/9 ontstane vrij magische Fantasiestücke haast nog mooier uitvoert. De vier strengere Fuga’s zijn van later, uit 1845 en best interessant.

Schijfje 2 is een stuk belangwekkender. Bijvoorbeeld vanwege het zelden gehoorde Andante met variaties dat een proeftuin was voor een pianotrio en daarop het Pianokwintet, maar tenslotte in 1844 een werk voor de unieke combinatie van 2 piano’s, 2 celli en een hoorn werd. De enige compositie in deze soort.

De Etudes voor pedaalvleugel die ook vaak op orgel worden uitgevoerd, verliezen wat aan betekenis als ze niet als zodanig worden gespeeld. Luister maar naar Mirco Bruson die op een Doppio Bogat speelt (Borgato DB 072010). Schumanns eerste compositie voor vierhandig piano sinds de Polonaises uit 1828 waren de zes Bilder aus Osten in novelettestijl die destijds veel indruk maakten op Liszt. Dat de Waldszenen descriptieve muziek bevatten, wordt goed duidelijk gemaakt als illustratie van een jager in de vrije natuur. Er wordt daarom mooi gefraseerd behalve in het wat beklemmende ‘Einsame Blumen’, maar de ‘Vogel als Prophet’ zingt bijna zo mooi als bij Richter (DG 447.440-2).