Schnittke: Boetepsalmen; Pärt: Magnificat; Nunc dimittis. Ests filharmonisch kamerkoor o.l.v. Kaspars Putninš. BIS SACD 2292 (59’51”). 2017 

Het samengaan van koorwerken van Schnittke en Pärt blijkt heel harmonisch te gaan. Beide componisten maakten in de laatste decennia van de Sovjetwereld geleidelijke veranderingen mee, waarbij onder meer minder beperkingen waren opgelegd aan de godsdienstige beleving. Dat vond zijn weerspiegeling in de kunstwereld en met name in de muziek.

Schnittke’s overgang naar het Christendom volgde na het overlijden van zijn moeder in 1972 en maakte dat hij Rooms Katholiek werd. Pärt omarmde vanuit zijn Lutherse achtergrond de Orhodoxie ook in de jaren zeventig na een grondige  studie van de liturgische muziek.

Daarna pasten beide componisten religieuze motieven in een aantal van hun werken toe nadat ze eerder vooral bezig waren geweest met modernistische abstracties.

Bij Schnittke leidde dat onder meer tot de 12 Boetepsalmen die teruggaan tot zestiende eeuws materiaal en die erg veel van een goede, gedisciplineerde koorzang vergen. Tõmu Kaljuste maakte er met het Zweeds omroepkoor eerder een erg mooie opname van (ECM 453.513-2), maar Kaspars Putninš en zijn geweldige koor uit Estland doen daar zeker niet voor onder met een heel nauwkeurige, dynamisch gegradeerde, wat warmer klinkende vertolking. Aangrijpende hoogtepunten zijn de psalmen 4 en 5. 

Pärts Magnificat en Nunc dimittis brengen hierna heel mooi en zuiver licht in de duisternis.