Schubert: Symfonie nr. 9 in C D. 944. Symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Mariss Jansons. BR Klassik 900169 (60’22”). 2018

Of Jansons tijdens zijn ‘regering’ in Oslo en Amsterdam Schuberts Symfonie nr. 9 ooit heeft uitgevoerd? Opgenomen heeft hij deze daar niet. Des te beter dat het werk (hier naar Duitse gewoonte en volgens de Neue Schubert-Ausgabe als nr. 8 voorgesteld) nu in München door hem aan de orde werd gesteld. Als je even nadenkt en zoekt, blijkt dat de dirigent tot op hogere leeftijd vrijwel geen Schubert in zijn vaste repertoire had. De Mis nr. 2 in G D. 167 moest ook tot 2007 wachten eer hij er in München een opname van maakte (BR Klassik 90014). 

Wat we tot nu toe hebben gemist, wordt bij het beluisteren van deze opname snel duidelijk. Vanaf de warmklinkende hoornsignalen aan het begin ontwikkelt het werk zich in gelukkig in vrij strakke en redelijk vlotte tempi in al zijn grootsheid met een sfeer van openlucht, marsritmen, aanstekelijke dansmelodieën en wat dramatische accenten. De gevolgde strakke lijn staat geen moment het springerig-levendige karakter van de muziek in de weg en zorgt dat de symfonie veel spontaniteit meekrijgt. Gelukkig zijn ook alle herhalingen in acht genomen. Met zoveel overtuiging gedirigeerd maakt dat deze uitvoering tot een bijzondere gebeurtenis.

Voor een zaalopname uit de bekende Herkuleszaal in aanwezigheid van publiek klinkt de opname eg goed zonder storende bijgeluiden. Dit is een uitgave die warm moet worden gekoesterd naast die van Harnoncourt met het Concertgebouworkest (Teldec 4509-91184-2), Fischer met het Boedapest Festival orkest (Channel Classics CCS SA 31111), Abbado met het Mozartorkest (DG 479.5087) en Minkowski met Les musiciens du Louvre (Naïve V 5299). Een complicatie daarbij is dat de meeste deel uitmaken van volledige symfonie opnamen, wat de kansen voor de nieuwkomer alleen maar vergroot.