Schubert: Impromptu’s nr. 1 in c op. 90/1 D. 899 en 3 in Ges op. 90/3 D.899; Moments musicaux op. 94, D. 780 nr. 1-6; Impromptu in Es op. 242/2, D.935; Valses sentimentales op. 50, D. 779  nr. 1 in E, 2 in E, 3 in G, 4 in G, 5 in Des, 6 in Des, 12 in G, 13 in A, 18 in G, 19 in C, 20 in C en 21 in F. Gitaarduo Raoul Morat en Christian Fergo. Challenge CC 72791 (62’06”). 2018 

Dat Schubert iets met de gitaar had, bewijst het feit dat hij toestond om zijn liederen met gitaar in plaats van piano te begeleiden, Verder zijn daar als bewijs het trio voor 2 tenoren, bas en gitaar ‘Zur Namensfeier meines Vaters’ D. 80 en een fragment voor viool, altviool en gitaar D deest.

Of hij bezwaar zou hebben gehad tegen een bewerking voor twee gitaren van een aantal bekende pianowerken, zullen we nooit weten. Effectief zijn ze zeker en pianiste Elisabeth Leonskaja sprak over de bewerkingen van het gitaarduo in termen van ‘magisch momenten’.

Het duo, dat op oude Weense gitaren speelt, legt zich toe op muziek uit de Weense romantische begintijd en blijkt geen vreemde in dit repertoire. Eerder maakte Morat deel uit van een ander gitaarduo met Mats Scheidegger.

De cd kreeg de titel A sentimental moment mee maar of die helemaal de lading dekt? In eerste instantie suggereert de vertaling van sentimental sentimenteel, overgevoelig, een valse gevoelswaarde. Daarvan is in de vertolkingen nu juist geen sprake. Ze klinken gevoelig, mooi afgestemd, vrij intiem en voldoen zo goed aan wat men zich bij deze werken van Schubert voorstelt. De uitkomst van deze gedaanteverwisselingen is een aangenaam luistergenoegen dat Schubert in een heel huiselijk daglicht plaatst.