Steffani: Stabat mater; Beatus vir; Non plus me ligate; Triduanas a Domine; Laudate pueri; Sperate in Deo; Qui diligit Mariam. Cecilia Bartoli (ms), Franco Fagioli (ct), Daniel Behle (t), Julian Prégardien (t), Salvo Vitale (bs), Nuria Rial (s), Yetzabel Arias Fernández (s), Elena Carzaniga (ms) met het Koor van de Italiaans-Zwitserse omroep en I Barocchisti o.l.v. van Diego Fasolis. Decca 478.5336 (72’40”). 2013

Cecilia Bartoli stelde zich ten doel om de muziek van Agostino Steffani (1654-1728) onder de aandacht te brengen en werkte daarom mee aan cd’s met opnamen van zijn werk, zoals Mission met  operafragmenten (Decca 478.437-2) en deze van het Stabat mater en zes andere korte, meest voor München geschreven werken. Het is niet de eerste opname van dat Stabat Mater dat de componist in 1728 naar Londen stuurde voor de oprichting van de pas gevormde Academy of Ancient Music, want Gustav Leonhardt met het Ensemble van de Nederlandse Bachvereniging (Duitse Harmonia Mundi 05472-77344-2) en Harry Christophers met The sixteen (Coro COR 16076)  gingen Fasolis  in resp. 1994 en 2008 voor.

Veel valt in dit programma niet te zingen voor de gevierde diva en misschien was ze daarom ook niet erg gemotiveerd want ze stelt nogal teleur. Er hangt trouwens over het hele programma een waas van ‘we moeten wel, maar eigenlijk kan het ons weinig schelen’. Het koor levert een te luide bijdrage die een lachertje maakt van de ingetogen stile antico.

Het achtstemmige Beatus vir en de korte antifioon Triduanas a Domino lukken wat beter, maar Bartoli stelt weer teleur in het motet Non plus me ligate. Helaas ontstond zo een niet een erg aan te bevelen cd.