Schubert: Symfonieën nr. 1 in D D.82 en 6 in C D. 589. B’Rock o.l.v. René Jacobs. Pentatone PTC 5186-707 (57’37”). 2018

Schuberts Symfonie staat ook wel bekend als de ‘kleine in c-klein’ ter onderscheid van nr. 9.Het is een van de minst bekende van zijn symfonieën. Die betrekkelijke verwaarlozing kan een gevolg zijn van de wat zware orkestratie, maar ook van een wat geringer aansprekende inhoud ondanks een paar boeiende momenten. De zorgeloze sfeer van het werk heeft iets van Rossini, meteen al aan het begin dat zo van een van diens ouvertures zou kunnen zijn., net als de gepunteerde ritmen die het laatste deel domineren.

Maar wat doet dat ertoe als de inmiddels tot vaardig dirigent opgeklommen René Jacobs er met zijn aardige Vlaamse ensemble een tintelende, elegant en lichtvoetige vertolking van geeft.

Ook de Symfonie nr. 1 klinkt heel verleidelijk maar zonder opvallende eigenschappen. Goed dat de blazers steeds duidelijk hoorbaar zijn, is een voordeel. Dit is het begin is van een Schubertcyclus. Als die wordt voortgezet, vindt vindt Jacobs in ieder geval geduchte alternatieven van Harnoncourt (Teldec 4509-91184-2), Brüggen (Philips 442.117-2), Minkowski (Naïve V 5299), Abbado (DG 423.654-2) en Van Immerseel (Zig-Zag Territoires ZZT 308) op zijn weg.

Maar laten we vooral gelukkig zijn met dit eerste mooie resultaat.