Schumann: Pianosonate nr. 3 in f op. 14 Konzert ohne Orchester; Pianokwintet in Es op. 44. David Kadouch en het Ardeo kwartet. Decca 476.4599 (53’31”). 2011

In aanleg had Schumann al op jongere leeftijd ideeën over wat later zijn Pianosonate nr. 3 zou worden toen hij zich liet inspireren door de zestienjarige Clara Wieck. Maar het duurde twintig jaar voordat hij daarop teruggreep en ertoe kwam om er die sonate met de merkwaardige titel  Konzert ohne Orchester van te maken. Het werk werd daarna ook pas zes jaar na zijn dood voor het eerst openbaar uitgevoerd door Brahms. Later pronkte het werk op het repertoire van Liszt en Horowitz (RCA GD 86680). Nog weer later volgden Nikolai Demidenko (Hyperion CDA 66864), Ronald Brautigam (Globe GLO 5062) en Maurizio Pollini (DG 471.369-2) met goede opnamen in dit spoor.

Ook de jonge Fransman David Kadouch toont een goed gevoel voor deze compositie, die hij vrij ontspannen, niet al te stoer, maar ook geconcentreerd en onopgesmukt met de verlangde spankracht uitvoert en daarmee zijn bekendere collega’s dicht benadert.

Voor de opvallende koppeling met het Pianokwintet voorzag hij zich van de diensten van het jonge Ardeo dameskwartet dat bestaat uit Carole Petitdemange en Mi-sa Yang (v), Yuko Hara (va) en Joëlle Martinzez (vc) dat samen met Kadouch ook het Pianokwartet van Shostakovitch vastlegde (Transart TR 162) en zelfstandig twee strijkkwartetten van Koechlin inspeelde (Arre-se AR 2006-3).

In Schumanns Pianokwintet zorgen ze voor een vloeiende interpretatie die het in laatste instantie wat aan initiatief en lef ontbreekt vergeleken met Alexander Melnikov en het Jerusalem kwartet (Harmonia Mundi HMC 90.2122).