Schnittke: Cellosonates nr. 1 en 2; Klingende Buchstaben; Madrigal in memoriam Oleg Kagan; Improvisatie. Viviane Spanoghe en Jan Michels. Et’cetera KTC 1626 (59’08”). 2017

Het was interessant te zien hoe de sfeer in de Russische muziek omsloeg na de glasnost en de perestroika. De Cellosonate nr. 1 van Schnittke dateert uit 1978, nr. 2 is uit 1994 en deze voor Rostropovich geschreven nr. 2 is niet alleen vijfdelig, klinkt ook introspectief maar ook veel ascetischer en economischer.

De Cellosonate nr. 1 van Alfred Schnitte is in zoverre een problematisch werk omdat het werk bestaat uit twee grauwe, troosteloze largo’s die een manisch presto omlijsten. 

Wel bestaat er een dertigtal opnamen van. Eén van de beste is van Alexander Ivashkin en Irina (en weduwe) Schnittke die de beide Sonates combineerden met Musica nostalgica en de Peer Gynt epiloog (Chandos CHAN 9705).  Het Belgische duo Viviane Spanoghe en Jan Michels maakte daarvoor een andere keuze en brengt het erg korte Klingende Buchstaben dat ik kende van Torleif Thedéen (BIS CD 507) en Mayke Rademakers (Challenge CC 72682) en de langere solo Madrigal in memoriam Oleg Kagan dat er o.a. ook van Torleif Thedéen is (BIS CD 697).

Het gaat in de duowerken neer dan gewoon om om elkaar instinctief aanvoelende vertolkers en daarvan zijn we gelukkig verzekerd met het Belgische duo Viviane Spanoghe en Jan Michels. Gelukkige bijkomstigheid is dat ons op de cd applaus is bespaard, zeker na de Cellosonate nr. 1 die een  moment van stilte ter verwerking nodig heeft.