Schumann: Lieder, Dr. Jekyll & Mr. Hyde. Dichterliebe op. 48; Liederen op. 89 nr. 1-6; Gedichte und Requiem op. 90 nr. 1-7. Thomas Oliemans (b) en Paolo Giacometti (p). Channel Classics CCS 38416 (62’21”). 2015

In 2006 debuteerde Thomas Oliemans, begeleid door Bert van den Brink met Schuberts Winterreise op cd (Fineline Classical FL 72409) en vervolgde in 2010 met nog een Schubertrecital, waarin Schwanengesang centraal stond (Et’cetera KTC 1420). Toen werd hij begeleid door Malcolm Martineau.

Hier wijdt hij zich aan Schumann.

De titel van het recital is ontleend aan Stevensons Dr. Jekyll and Mr. Hyde uit 1886 waarin de goed bedoelende Jekyll tenslotte wordt vermoord door Hyde. Zo dramatisch is de relatie tussen Schumanns milde Eusebius en impulsievere Florestan - de ‘beide zielen die helaas in mijn borst huizen’, zoals Faust vond - gelukkig niet, maar iets klinkt daarvan wel door in veel van zijn muziek. Overigens geldt dit ook voor vele anderen, dus zo bijzonder is het ook weer niet.

Maar toegegeven, in de cyclus Dichterliebe eindigt een ontwakende liefde wel in grote teleurstelling en Oliemans beeldt dat verloop mooi gevoelig, maar ook vervuld van weemoed en berusting en uit dat vooral in de meer verinnerlijkte liederen als ‘Hör ich ein Liedchen klingen’ en ‘Im Rhein, im heiligen Strome’. Elders wanneer druk op zijn stem wordt uitgeoefend, krijgt deze een klein scherp randje, zoals in de climax van ’Aus alten Märchen’.

De rest van het recital bestaat uit later later geschreven liederen van Schumann, waarbij vooral het zestal uit op. 89 heel welkom is omdat we het zo weinig te horen krijgen. Hoogtepunten hier zijn ‘Es stürmt am Abendhimmel’ en ‘Röselein, Röselein!’. Uit de Lenauliederen op. 90 treffen vooral ‘Meine Rose’, ’Einsamkeit’ en het afsluitende ‘Requiem’, alle mooi innig voorgedragen.

Een fijn detail van deze uitgave is dat de gevoelig spelende begeleider Paolo Giacometti op een mooi klinkende Graf fortepiano uit rond 1830 speelt. Al met al een recital dat gehoord mag worden.