Schumann: Introductie en allegro in d op. 134; Fantasie voor viool en orkest in C op. 131; Introductie en allegro appassionato op. 92; Conzertstück voor 4 hoorns en orkest in F op. 86. Alexander Lonquich (p), Patricia Kopatchinskaya (v), Paul van Zelm (hrn), Ludwig Rast (hrn), Rainer Junkiewicz (hrn) en Joachim Pölti (hrn) met het WDR omroeporkest Keulen o.l.v. Heinz Holliger. Audite 97.718 (67’33”). 2015

Eind december verraste de Moldavische violiste in Rotterdam bij het ASKO/Schönberg ensemble de hoofdrol te spelen in plaats van de maanzieke sopraan in Schönbergs Pierrot lunaire. Ze heeft zich eigenlijk altijd al vooral gericht op eigentijdse, vaak onbekende componisten als Eötvös, Kurtág, Doderer, Korndorff, Sachez-Chi’ang, Smirnov, Resch, Kühr, Zykin en Gabier in haar vele cd opnamen. Maar natuurlijk heeft ze ook Bach, Tchaikovsky en Bartök gespeeld op cd. 

Op deze Schumann met ook meest onbekende werken is ze te horen in diens Fantasie voor viool en orkest die ruim een kwartier duurt. Naast haar neemt Alexander Lonquich de beide Introductie en allegro’s voor zijn rekening, terwijl Paul van Zelm één der hoornisten is in het Conzertstück.

In wezen gaat het hier om allemaal kleinschalige Konzertstücke uit Schumanns latere leven.

Niemand zal pretenderen dat de betreffende muziek nog is vervuld van eenzelfde creatief vuur als Schumanns werken van een jaar of tien eerder, maar het stuk voor 4 hoorns en orkest is natuurlijk wel een bijzonderheid en het kwartet solisten schittert. Ook Alexander Lonquich verleent gewicht en belang aan zijn twee bijdrage. De Fantasie blijkt een wat amorf werk te zijn zonder verrassende ideeën, maar Kopatchinskaya houdt er een heel warm pleidooi voor. Heinz Holliger verdient niet alleen voor zijn begeleidingen, maar ook voor zijn initiatief om alle orkestwerken van Schumann op te nemen alle waardering; Hij geeft de soms dichte orkestpartijen zo transparant mogelijk vorm.