Still: Symfonie nr. 1, Afro-American symphony; Ellington: Suite The river. Detroit symfonie orkest o.l.v. Neeme Järvi. Chandos CHAN 9154 (51’08”). 1992

William Grant Still (1895 - 1978) was de eerste Afro-Amerikaan die een symfonie schreef,een belangrijk Amerikaans orkest leidde en een opera opgevoerd kreeg bij een vooraanstaand gezelschap. Hij moet een bekwaam musicus zijn geweest en een heel professionele componist en arrangeur.

Daarmee was hij de eerste die doordrong in het ov. Het overwegend blanke klassieke concertcircuit. Het was Edgard Varèse die hem tot componeren aanspoorde. Grote doorbraak was de Afro-American symphony uit 1910. Hij zou er nog vier componeren. In Hollywood ontpopte Still zich als filmcomponist met muziek voor onder meer Pennies from heaven.

Järvi pakt de innemend klinkende symfonie niet te zwaar en vooral vlot aan wat het tweede deel met de titel ‘sorrow’ en blues invloed niet erg ten goede komt. Iets meer passie en diepgang hadden geen kwaad gekund. Misschien overtuigt de uitvoering van Karl Krüger met het Royal philharmonic (Bridge BCD 9086) wat meer.

De Suite uit de balletmuziek The River van Duke Ellington dateert uit 1970 en telt zeven delen. Samen met enige andere stukken werd dit werk gemaakt voor het American Ballet Theater, Het is moeilijk de crossover muziek in een bepaalde categorie onder te brengen. Ellington was geïnteresseerd in begin twintigste eeuwse muziek, zoals Debussy’s Prélude à l’après midi d’un faune, Ravels Daphnis et Chloé en Holst’s Planets en daarvan is hier iets terug te vinden. Vitale muziek, stevig vertolkt waarmee het aangenaam is om kennis mee te maken.