Saunders: Quartet; Into the blue; Molly’s song 3, Shades of crimson; Dichroic seventeen. MusikFabrilk o.l.v. Stefan Asbury. Kairos KAI 1218-2 (52’33”). 2001

Wanneer we het hebben over het materiaal dat componisten gebruiken om een werk te schrijven, gaat het natuurlijk om meer dan een bak vol noten waarmee wordt ‘gekleid’ om er iets moois van te maken. In het geval van de Britse, in Berlijn levende Rebecca Saunders (1967) leidt dat tot iets bijzonders.

Ze studeerde bij Wolfgang Rihm, gaf in Darmstadt les aan de zomerscholen en bracht een groot aantal heel verschillende werken op haar naam. Daarin horen we aan de ene kant veel Duitse Gründlichkeit en aan de andere iets van op Cage lijkende lust voor het experiment.

In haar gelaagde werken paart ze expressionistisch klankdrama aan doortimmerde compositie-ideeën en verwijst ze graag naar literaire bronnen.   

De op deze cd samengebrachte werken zijn uit de periode 1995 tot 1998 en vallen op door hun bijzondere instrumentatie. Quartet is voor accordeon, klarinet, contrabas en piano, Into the blue voor klarinet, fagot, piano, slagwerk, cello en contrabas, Molly’s song, shades of crimson voor altfluit, altviool, gitaar met stalen snaren, 4 radio’s en muziekbox en Dichroic seventeen voor accordeon, elektrische gitaar, piano, 2 slagwerkers, cello en 2 contrabassen.

Behalve iets van Rihm kunnen we er ook iets van Lachenmann in horen. De fysieke aanwezigheid van de gebruikte instrumenten en de radio als klankbron lijkt belangrijk en wie denkt dat het dichtklappen van de pianoklep verrassend is, moet zeker eens naar Saunders luisteren. Haar muziek leent zich ideaal om in opgenomen vorm te ondergaan. De vertolkingen klinken transparant en ze zijn smetteloos opgenomen. Een voorbeeld van hoe muziek ‘voor zichzelf kan spreken’.