Sibelius: The unknown Sibelius. Finland awakes (1899?); Aalotaret (De Oceaniden, Yale versie 1914) op. 73; Jag kyser dig (1899); Tule, tule kultani; Tanken; Bewerking van Italiaanse volksliederen (1898); Fridolins dårskop (1917); Jone havsfård (1918); Serenata (1867); Odian op. 8 (1919); Vier orkestfragmenten (1930-1957); Process ional op.113 (1927). Helena Juntunen (s), Monica Groop (ms), Anne S ofie von Otter (ms), Gabriel Suov anen (b), Jorma Hynninen (b), Laura Vikman (v), Jyrki Lasonpaolo (v) Jaakko Kuisisto (v), Anna Kreeta Gribajecevic (va), Taneli Turunen (vc), Eero Munter (cb), Bengt Forsberg (p), Folke Gräsbeck (p), Peter Lönnqvist (p), Orphei Dränger koor, Dominante koor, Lahti symfonie orkest o.l.v. Okko Kamu, Seppo Murto, Osmo Vänskä en Robert Sund. BIS CD 2065 (79’17”). 1995/2013 

Op deze cd is heel wat onbekend materiaal van de Finse meester vergaard. De werken zijn onder te verdelen in twee categorieën. Ze behoren óf tot het genre van de onverwachte werken van de symfonicus óf tot tot de werken die we in andere vorm kennen. Een goed voorbeeld is meteen ‘Finland  ontwaakt’, een uitgebreide vorm van Finlandia compleet met de gezongen hymne en veel koper.

Interessant zijn de Vier orkestukken die wel zijn beschouwd als basis van de nooit verschenen Symfonie nr. 8 en de Yale versie van De oceaniden.

De opvallendste fragmenten bij de liederen zijn het luchtige Jag kysser (met  Juntunen) en het melancholieke duet Tule tule voor twee mezzo’s (Groop en von Otter).

De beide Italiaanse volksliedbewerkingen door Hynninen en het Dominante koor klinken eerder Tirools dan Napolitaans. Fridolins dårskop voor mannenkoor heeft iets van Brahms’ volksliederen en de mannen maken ook iets vrolijks van Jone havsfård. Een curiosum is de Serenata voor 2 violen en cello.

De toneelmuziek voor Odian (de hagedis) voor een stuk van Michael Lybeck is nogal onbekend en dus is ieder brokje daarvan welkom al is het enigszins een puzzel van subtiel expressieve aard.

Bij de pianowerken treffen we een vrij luchtig Andantino (opgedragen aan mijn ‘beminde Aino’ en een fors Lisztiaanse Impromptu aan, beide als cd première.

Alle verklankingen hebben meer dan voldoende niveau en klinken gaaf. Opzienbarende nieuwe ontdekkingen bevat de cd niet, maar iedere Sibeliusbewonderaar zal er blij mee zijn.