Saariaho: Laconisme de l’aile.

Op 1 maart 1983 ging het een jaar eerder geschreven Laconisme de l’aile (het laconieke van de vleugels) in Freiburg in première met Anne Raito. Het werk bestaat uit een gesproken gedeelte en een fluitsolo al dan niet met slagwerk. De inleidende tekst is ontleend aan de bundel Oiseaux XIII van Saint-John Perse. Deze gaat geleidelijk over in een solo voor dwarsfluit, waardoor de solist is gedwongen om in het mondstuk van de fluit te fluisteren en spreken en daarna de embouchure aan te spreken.

Her gaat om vogels die een gevoel van vrijheid en lichtheid aandragen niet met Messiaense imitaties van vogelgeluiden, maar met hun vleugels die als het ware melodielijnen aan de hemel tekenen.

Van de compositie bestaan verschillende cd opnamen. De bekendste is die van Camilla Hoitenga, Maar er zijn ook een paar andere versies. Aan die van het Wärme kwartet werken Eva Bruun Hansen (ms), Pia Kaufmanas (fl), Inger Guldbrandt Jensen (vc) en Marie Wärme Otterstrøm (acc) mee, aan die van Lesley Olson horen we Thomas Neuhaus met IRCAM-achte elektronica.

Het interessantst is echter om het werk te zien en te horen uitvoeren door de jonge, heel ondernemende Nederlandse fluitiste Marije Weenink.

fluitiste Camilla Hoitenga (BIS CD 307), 9’57”

Wärme kwartet (Danacord DACOCD 423), 9’50”

Lesley Olson met Thomas Neuhaus (elektronia) (Kairos KAI 1241-2), 10’30”

Marije Weenink (YouTube), 10’30”.