Saariaho: True fire; Ciel d’hiver; Trans. Gerald Finley (b), Xavier de Mestre (hrp) met het Fins omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1309-2 (60’37”). 2017

Voor de zesdelige orkestliederen cyclus True fire uit 2014 die 27’14’ duurt  en de delen ‘Proposition 1’ (tekst Emerson), ‘River’ (tekst Heney)  ‘Proposition’ 2 (Emerson), ‘Lullaby’ (Indiaans lied), ‘Farewell’ (Darwish) en ‘Proposition’ 3 bevat, koos de componiste ongebruikelijke teksten voor een manier waarmee ze de vele kleuren die een baritonstem kan oproepen ging onderzoeken en gebruiken. Het werk was een opdracht van het Los Angeles filharmonisch orkest en het had daar met Finley in mei 2015 zijn eerste uitvoering. 

In dat deel van haar bedoeling is Saariaho (1952) heel goed geslaagd, maar ondanks de inzet van Finley, nu in Finland, is de psychodramatische muziek wat eenzijdig vervuld van een sfeer van doem, mistroostigheid en dreiging om lang te boeien. Het mooist zijn de steeds wisselende orkestkleuren.

Ciel d’hiver is het derde deel uit het orkesttriptiek Orion (2002) moet een indruk geven van een hemellucht fenomeen: de heldere winterlucht en  klinkt hier in een versie uit 2013 voor kleiner orkest. Het origineel is heel mooi van Eschenbach (Ondine ODE 1130-2).

Trans voor harp en orkest, het nieuwste werk uit haar reeks concerten, is uit 2015 bestaat uit de delen Fugitif, Vanité en Messager. De Maistre gaf daar in augustus 2016 in Tokio de première van.

Voor de kwaliteit voor alle uitvoeringen past alle waardering.