Stenhammar: Suite Romeo en Julia op. 45; Serenade ‘Reverenza’ in F op. 31; Vioolromances op. 28 nr. 1 en 2; Cantate Sängen op. 44. Märten Larsson (h) Anders Jonhäll (fl), Sara Trobùck (v), Charlotta Larsson (s), Martina Dike (ms), Lars Cleveman (t), Fredrik Zetterström (bs) met het Göteborg symfonie orkest o.l.v. Neeme Järvi. BIS SACD 2359 (67’08”). 2018 

De Zweedse componist Wilhelm Stehammar (1871 - 1927) heeft nooit een eenzelfde nationale status verworven als zijn Scandinavische collega’s Jean Sibelius of Carl Nielsen. Toch blonk hij uit in heerlijke melodieën die geleidelijk meer worden ontdekt en gewaardeerd. Een van zijn bewonderaars is Maarten ’t Hart die over deze componist noteerde: ’Soms is zijn muziek zo mooi dat je op slag vergeet dat Stenhammar maar een  modale Zweedse componist was’.

Wie nog voor het eerst moet kennismaken met Stenhammar, biedt deze cd met vier heel gevarieerde werken een heel goed uitgangspunt. 

De toneelmuziek voor Romeo en Julia was in 1922 bestemd voor een opvoering van Per Lindberg.

Een volgend hoogtepunt is het zwierige, lichtvoetige eerste deel uit de   charmante Serenade waarin figuurlijk een sierlijke buiging wordt gemaakt. Gelukkig zijn de beide Vioolromances niet zo sentimenteel als de titel suggereert. Concertmeester Sara Trobäck voert ze bekoorlijk uit.

De ‘symfonische cantate’ Sängen is een tweedelig en met vier solisten, kinderkoor, gemengd door en orkest een nogal zwaar bezet, twintig minuten durend werk op tekst van Ture Rangström uit 1921. Het is zijn laatste werk waarin de geboorte van de zangkust wordt gevierd. Van de kant van solisten en orkest worden heel goede prestaties geleverd, maar de koorinbreng had beter gekund. Van dit werk bestaat een mooiere opname van Herbert Blomstedt (met Anne Sofie von Otter op Caprice CD 21358).

Het is misschien aardig om te vermelden dat Stenhammar in 1907 dirigent van het orkest in Göteborg werd dat nog steeds tot Zwedens beste behoort.