Saint-Saëns: Pianoconcerten nr. 3 in Es op. 29, 4 in c op. 44 en 5 in F op. 103 Egyptisch. Alexandre Kantorow met Tapiola Sinfonietta o.l.v. Jean-Jacques Kantorow. BIS SACD 2300 (80’37”). 1996

Het Pianoconcert nr. 5 schreef Saint-Saëns in 1896 bijna vijftig jaar na zijn eerste. Het drukt zijn liefde voor het exotische en een warm klimaat uit dat hij opzocht om even aan de kille, vochtige Franse winters te ontkomen. Hij was beslist niet de enige componist met belangstelling voor het uitheemse, maar wel de enige uit zijn tijd die niet door Wagner werd beïnvloed.

Elke noot van dit ‘Egyptische’ concert dat hij in Caïro voltooide, weerspiegelt de algemene mediterrabe warmte. Het meest ‘oriëntaalse’ deel is het middelstw, met nachtelijke geluiden en een melodie die is gebaseerd op op een Nubisch liefdeslied dat hij roeiers op de Nijl had horen zingen. Maar ook zijn er Spaanse invloeden en is iers van Javaanse gamelanmuziek te horen die Parijs tijdens de Wereldtentoonstelling in 1889 had veroverd.

Net sals de andere Pianoconcerten van deze componist vergt het heel wat zwier en technische virtuositeit van de solist en Alexandre Kantorow. zoon van de dirigent, heeft dat bij de vleet. Hij benadert het drietal Pianoconcerten op deze cd subtiel, maar doortastend en vermijdt banaliteit. Ook zijn vader ontlokt wat mooie soli aan zijn Finse orkest dat de muziek geen moment  te zwaar aanzet.

Concurrentie heeft hij natuurlijk wel, o.a. van Romain Descharmes met het Malmö symfonie orkest o.l.v. Marc Soustrot (Naxos 8.573478), Gabriel Tacchino (Brilliant Classics 94944), Pascal Rogé (Decca 417.351-2), Hannes Minnaar (QUEC QUEC 2010) en Stephen Hough (Hyperion CDA 6731/2), maar duie maken meest deel uit van een complete reeks.

Maar de Kantorows tonen genoeg bijzondere invallen om ze vooraan in het rijtje te plaatsen. Mooi zou zijn wanneer ze ook de nrs. 1-3 nog zouden opnemen, maar ja: BIS bezit nr. 1 en 2 al van Noriko Ogawa (BIS CD 1040), overigens ook in 1999 in Tapiola opgenomen.