Shostakovitch: Feestelijke ouverture in A op. 96; Pianoconcert nr. 2 in F op.102; Symfonie nr. 9 in Es op. 70. Sabine Weyer met de Nordwestdeutsche Philharmonie o.l.v. Erich Polz. Ars Produktion ARS 38.256 (51’16”). 2017

Soms vraagt men zich af: kon Shostakovitch niet eens wat vrolijks schrijven: Waarom in het beste geval alleen sardonische of spottende uitingen mt soms verboden boodschappen.

Het dichtst in de buurt komen de drie composities op deze cd. De Feestelijke ouverture uit 1954, de Symfonie nr. 9 uit 1945 en het Pianoconcert nr. 2 uit 1957. Geen wonder want twee van deze werken ontstonden na Stalins dood en de componist had alle bedreigingen overleefd.

Als veelbelovende jonge dirigent worden ze uitgevoerd onder leiding van de Oostenrijker Erich Polz. Met fanfares wordt in de Ouverture de 37e verjaardag van de oktoberrevolutie herdacht.

In het Pianoconcert nr. 2 voeren Sabine Weyer en Erich Polz via het orkest een mooie dialoog. De briljante pianiste zorgt voor sprankelende hoekdelen vol mooie nuancen en een vrij poëtisch andante.

De bondige, haast neoklassieke Symfonie nr. 9 klinkt geestig, vooral in he eerste deel en het scherzo, het largo bestaat uit een mengeling van tristesse en galgenhumor. Zo maken ze de titel van deze uitgave Een licht in de duisternis waar.