Stanchinsky: Pianosonate in es; Liederen zonder woorden nr. 1-3; Mazurka in Des; Humoreske; Les larmes; Préludes in cis, c, As, D, es in lydische toonaard, E, bes, b; Nocturne in cis; Études in f en g; Mazurka in gis; Canon. Olga Solovieva. Grand Piano GP 766 (72’20”). 

De tragisch jonggestorven Alexei Stanchinsky (1888 - 1914) was een pianoleerling van Joseph Lhévinne en Alexander Gretchaninov, later ook van Tanejev en een voorloper van Stravinsky uit de jaren twintig en Prokofiev. Gedurende zijn korte leven (hij werd slechts 26 en zijn fysieke gezondheid was ook tamelijk instabiel was. September was een koude maand en bij het oversteken van van een rivier begaf zijn zwakke hart het).

In zijn tijd gold hij wel als cultfiguur.

Hij vooral pianomuziek en deze getuigt van een scherpe geest die vruchtbare invloeden oppikt, maar ook een duidelijk eigen karakter heeft. In de Pianosonate toont hij iets van Rachmaninovs lyriek en Scriabins harmonische vrijpostigheid. 

In de korte stukken valt iets van Debussy te herkennen. Maar er is onder zijn werken ook een Pianotrio uit 1910 en er zijn tien liederen op teksten van Robert Burns plus mogelijk onvoltooide stukken.

Olga Solovieva speelt als deel 1 van een opname van de volledige composities de werken die vòòr 1910 werden geschreven. Eerder besteedden Alexander Malkus (Melodiya MEL CD 10.01385), Jenny Lin (Hännsler CD 98.480), Nikolai Fefilov (Et’cetera KTC 1142) en Daniel Blumenthal (Marco Polo 8.223424) en Ekaterina Derzhavina (Profil PH 17003) al aandacht aan Stanchinsky. Maar nu Olga Solovieva dat systematisch doet, is het verstandig haar te volgen. Haar geraffineerde muzikaliteit is zeer geschikt voor deze boeiende muziek die in al zijn geledingen mooi tot zijn recht komt. Benieuwd wat volgt.