Schönberg: Vioolconcert op.36; Verklärte Nacht op. 4. Isabelle Faust (v) met het Zweeds omroeporkest o.l.v. Daniel Harding c.q. met Anne Katharina Schreiber (v), Antoine Tamestit (va), Danusha Waskiewicz (va), Christian Poltéra (vc) en Jean-Guihen Queyras (vc). Harmonia Mundi HMM 90.2341 (63’05”). 2018

Het was een kwestie van tijd voordat Isabelle Faust tot het Vioolconcert van Schönberg uit 1936 kwam. Dat ze voor een heel markante vertolking zorgt was eveneens te verwachten. Dat ze in alle strengheid ook aandacht schenkt aan de romantische kanten van het werk is terecht (Schönberg was een Brahmsbewonderaar) en dat ze de expressieve inhoud onder de aandacht brengt, is even welkom.

Na de eerste opname van Louis Krasner en Dimitri Mitropoulos uit 1954 (Orfeo C 204891 A) volgden mooie andere van Pierre Amoyal en Pierre Boulez (Erato ECD 88175), Zvi Zeitlin en Rafael Kubelik (DG 431.740-2) en vooral Hilary Hahn en Esa Pekka Salonen (DG 477.7346) en Kolja Blacher met Markus Stenz (Oehms OC 445).

Het laatstgenoemde tweetal vormde tot nu toe het beste koppel. Daar nestelt zich Isabelle Faust nu bij. Geen bloed en tranen voor haar, maar een uiting van koele schoonheid. Ze realiseert de wat klungelige lyriek, het etherische filigraanwerk en de griezelig lastige cadensen met hun soms haast onmogelijk lijkende akkoorden naar het lijkt vrij moeiteloos omdat ze zo ver boven de materie staat.

Voor de uitvoering van de oerversie van Verklärte Nacht omringde ze zich met vijf andere strijkers van reputatie die solistische allures vergeten en eendrachtig, homogeen samenwerken om met veel zorg voor details van frasering en dynamiek en de nodige finesse voor een der fijnste versies van dit werk waarin de broeikassfeer goed kan opbloeien.