CD Recensies

SCHULHOFF: PIANOWERKEN

Schulhoff: Pittoresken op. 31 nr. 1-5; Partita; Études de jazz nr. 1-5 WV. 81; Synkopierte Etüden nr. 1-10 WV. 92 ‘Hot music’; Suite dansante en jazz WV. 98. Tomas Víšek. Supraphon SU 11-1870-2 (74’24”). 1993

Schulhoff: Suite dansante en jazz WV. 98; Kleine Reigen op. 13 nr. 10; Ostinato; Études de jazz nr. 1-5 WV. 81; ’Toccata sur le shimmy Kitten on the keys de Zez Confrey’ uit Etudes de jazz WV. 81. Caroline Weichert. Grand Piano GP 723 (56’52”).2014

Schulhoff: Pittoresken op. 31 nr. 1-5; Pianosonate nr . 2 WV. 82; Studien nr. 1 en 2; Musik für Klavier op. 35; Esquisses de jazz nr. 1-6, Caroline Weichert. Grand Piano GP 631 (65’54”). 2012

Schulhoff: Pianosonate nr. 3 WV. 88; Ironien op. 34/1-6; Pianostukken op. 30 nr. 1-10; Musik für Klavier op. 35; Inventionen op. 36 nr. 1-11. Monica Gutman en Erika le Roux. Wergo WER 7385-2 (70’48”). 2019

Aan de carrière van de in Praag uit Duits-Joodse ouders geboren componist en pianist Erwin Schulhoff (1894 - 1942) kwam een voortijdig einde bij de opkomst van het Nazi regime in Duitsland en Oostenrijk. Zijn werken waren lang onopgemerkt totdat er de laatste decennia belangstelling ontstond voor hem en zijn landgenoten. Zij zorgden vaak voor belangrijke ontwikkelingen in de klassieke muziek uit de eerste helft van de twintigste eeuw. 

Vrijwel al zijn pianowerken dateren uit zijn jongere jaren van 1904 tot 1933 en zijn heel representatief voor zijn ontwikkeling. Ze tonen ook zijn levenslange fascinatie voor het eclectische, iconoclastische en jazz. Bach en Debussy zij vaak ook niet ver uit de buurt, evenals blijken van volksmuziek.

De drie pianisten die zich aan deze werken wijden leveren alle drie voortreffelijke prestaties. Caroline Weichert zorgt voor de kwantitatief grootste bijdrage en krijgt daarmee al gauw een voorkeurspositie, maar Monica Gutman verrast vooral met Ironien voor piano vierhandig uit 1920 waarvoor ze Erika le Roux naast zich treft. Hier barst de componist achtereenvolgens los in fanfares van een militaire mars die tot niets leidt, een sardonische wals en een klonterende ragtime binnen een tempo di fox.

Alle uitvoerenden weten de kern van Schulhoffs diverse persoonlijkheden met veel inzicht te treffen.