Schubert: Winterreise D. 911 (ged., bew. Benjamin Shorstein). Madre Vaca. Madre Vaca 006 (44’32”). 2019

Normaal gesproken worden in deze rubriek geen jazz opnamen besproken, maar soms is het aardig om even van die regel af te wijken als het om iets bijzonders gaat. Het Amerikaanse jazz octet Madre Vaca (Moeder Koe) dat is gevormd door Steve Strawley (tr), Lane Reed (tuba), Juan Rollan (tenorsax), Jonah Pierre (p), Jarrett Carter (git), Mike Peerz cb), Benjamin Shostein (drums), Milan Algoos (slagw) liet door de drummer een bewerking maken van 10 van de 24 liederen uit Schuberts nogal fatalistische cyclus Winterreise op tekst van Wilhelm Müller uit 1827.

Gekozen werden: ‘Gute Nacht’, ‘Die Wetterfahne’, ‘Gefror’ne Tränen’, ‘Einsamkeit’, ‘Der greise Kopf’, ‘Die Krähe’, ‘Letzte Hoffnung’, ‘Der stürmische Morgen’, ‘Die Nebensonnen’ en ‘Der Leiermann’.

Daar ben ik wat sceptisch naar gaan luisteren, maar binnen een paar minuten gaf ik me gewonnen voor dit concept dat heel serieus is aangepakt omdat Schuberts origineel wat de melodielijnen geheel intact is gelaten en alleen wordt verfraaid met soli en geïmproviseerde versieringen, ritme en tempo. Vooral trompet, trombone en saxofoon kunnen zich daarin uitleven.

Opvallend is de gitarist die soms wel lijkt banjo te spelen in ‘Gute Nacht’ en orgelklanken produceert in ‘Einsamkeit’. Elders worden meer vrijheden genomen, zoals in ‘Gefror’ne Tränen’ en het als free jazz kllnkende ‘Letzte Hoffnung’. De complexe bongoritmen  van Milan Algoos in ‘Die Krähe’ zijn zelfs eenvoudiger dan bij Schuberts piano. In ’Die Nebensonnen’ is even teruggekeerd naar Schuberts origineel met een nader geïdentificeerde zanger (pianist Pierre?). ‘Der Leiermann’ krijgt ook weer een free jazz behandeling.

Schubertfanaten zullen het heiligschennis vinden, maar gewone muziekliefhebbers zullen het creatief en interessant vinden, vooral ook omdat de musici zo goed zijn.