Scharwenka, P.: Pianotrio op. 121; Altvioolsonate op. 106; Duo voor viool, altviool en piano op. 105. Konzertstück voor viool en piano op. 104. Laurent Albrecht Breuninger (v), Lise Berthaud (va), Oliver Trendl (p). Capriccio C 6391 (72’24”). 2018

 

Scharwenka, P.: Vioolsonates in b op.110 en in e op. 114; Suite voor viool en piano op. 99. Natalia Prishepenko en Oliver Trendl. TyxArt TXA 16075 (65’50”). 2015 

 

Phillipp Scharwenka (1847 - 1917) was de oudere broer van de bekende, oudere, meer extroverte broer Xaver d’ie vooral pianovirtuoos was en in wiens schaduw hij volgens eigen zeggen stond. Toch had hij destijds een hoog aanzien, componeerde hij ruim 120 werken en dirigeerden Arthur Nikisch en Hans Richter regelmatig orkestwerken van hem.

Onlangs verscheen ook een opname van zijn Pianoconcert nr. 4 door Stephen Hough met het Birmingham Symfonie orkest o.l.v. Lawrence Foster (Hyperion CDA 66790), het Vioolconcert met Linus Roth en het BBC Schots Symfonie orkest o.l.v. Antony Hermus (Hyperion CDA 68268) en van eerder zijn er opnamen van zijn orkestwerken Frühlingswogen op. 87, Arkadische Suite op.76 en Liebesnacht op. 40 (Sterling CDS 10712) en van Wald und Berggeister op. 37, de Dramatische Phantasie op. 108 en 2 Polnische Volkstänze op. 20 (Sterling CDS 1079-2).

Het is nogal ongebruikelijk dat op. 105 niet gewoon ook als Pianotrio is gepubliceerd in 1898 maar als Duo voor viool, altviool en piano. Ook de vorm en de bondigheid zijn opvallend: een kort andante sostenuto, gevolgd door een gewichtiger finale.

Bij dit tweetal opnamen gaat het om latere, mooi geproportioneerde en heel evenwichtige composities waarin pianist Oliver Trendl het belangrijkste aandeel heeft. Haast het meest heb ik genoten van de Altvioolsonate uit 1899 eb het Konzerstück uit 1898. Door het drietal wordt op de meest voortreffelijke wijze eer bewezen aan Scharwenka’s kamermuziek.