Smárason: Draw and play; Stop breathing; Stara; Skúlptúr nr. 1; Blakta; _a_at_na. Siggi strijkkwartet, Emilia Rós Sighúsdóttir (fl), Geirthúrdur Ása Gudjónsdóttir (v), Helga Björg Arbardöttir (kl), Tinna Thorsteindóttir (p), Gulli Björnsson (git). Sono Luminus DSL 92242 (49’02”). 2019

 

De IJslandse componist Halldór Smárason (1989) wordt hier voorgesteld aan de hand van een aantal van zijn kamermuziekwerken die een wezenlijke bijdrage leveren aan de bloeiende muziekcultuur van dat noordelijke eiland. Smárason werd geboren in Ísafjörður, in de Westfjord regio in het noordwesten van dat land. Op één van mijn mooie IJslansreizen ben ik daar vast wel geweest.

De kennismaking met deze werken die uit verschillende fasen van zijn leven 

dateren, is een aangename. Dat begint met werk uit zijn studententijd in New York en toont zijn ontwikkeling als originele toondichter. Zijn vooral verhalende, sfeervolle maar soms nogal agressieve muziek is gewoonlijk gebaseerd op persoonlijke ervaringen en belevenissen.  

Het verrassends, maar ook het lastigst (en tot op zekere hoogte frustrerend) vond ik _a_at_na voor strijkkwartet met een extra viool, klarinet, geprepareerde piano en tape met zijn langgerekte, meest zich in een laag register afspelende frasen met scherpe randjes die naar een richting zoeken en. Er schijnt eigenlijk ook lichtprojectie bij nodig te zijn. Ook een goede, boeiende indruk maakt Stop breathing met extra viool, fluit, klarinet en piano met de grootste bezetting.

Skúlptúr nr. 1 is een gitaarsolo met elektronica en de overige composities zijn voor strijkwartet. De kwaliteit van de werken is wat wisselend, maar over het geheel te tevredenstellend. Voor de realisatie daarvan werden goede lokale musici aangetrokken, waarbij nog vermeldenswaard is dat het Siggi kwartet bestaat uit Una Sveinbjarnardóttir en Jelga Póra Björgvinsdóttr (v), Pórunn Ósk Mariínósóttirr (va) en Sigurdur Bjarki Gunnarsson (vc) van het in 2012 opgerichte Sigikwartet. Veel dames dus.