Saariaho: Trio’s. Mirage; Cloud trio; Cendres; Je sens un deuxième coeur; Serenatas. Pia Freund (s), Anssi Karttunen (vc), Tuija Hakkila (p) c.q. Zebra trio, Mikael Helasvuo (altfl), Steven Dann (va), Florent Jodelet (slagw), Ondine ODE 1189-2 (77’25”). 2011
In sommige van deze kamermuziekwerken hergebruikt Kaija Saariaho (1952) materiaal uit eerdere werken of maakte daar een andere versie van. Zo bestaat Mirage (2007) ook als orkestwerk (Ondine ODE 1130-2) naast dit trio voor sopraan, cello en piano. Het werk is gebaseerd op in trance geuite woorden van de Mexicaanse sjamaan Maria Sabina en heeft een ritualistisch karakter. In deze nieuwe meer solistische versie wint het werk aan zeggingskracht.
Het Cloud trio is een meer gangbaar strijktrio, geïnspireerd door de voortdurend wisselende patronen van de overdrijvende wolken in de Franse Alpen uit 2009. Er zijn vier deeltjes, de uiterste twee van heel kalme aard, de beide middelste wat geanimeerder; daarin is mogelijk ook het rotsachtige landschap beschreven.
Cendres (as, resten) is het oudste werk uit 1998. Hierin gebruikt de componiste materiaal uit …… à la fumée voor altfluit, cello en orkest (Ondine ODE 1047-2), Van de fluitist en de pianist worden war kunstgrepen met hun instrument verwacht, zoals hoorbaar klikken en hoorbaar ademhalen van de fluitist en spel van binnenuit de vlegel dat bijdraagt aan een vrije vlucht van de verbeelding,
Dan volgt Je sens un deuxième coeur uit 2003 als een vrij normaal pianotrio. Het werk ontstond terwijl de componiste werkte aan de opera Adriana Mater en is een abstracte, maar sfeervolle schets daaruit. Hoewel die opera gaat over de oorlog in voormalig Joegoslavië, is dit een vrij onschuldig, lyrisch werk. Maar ook een der persoonlijkste van Saariaho.
De Serenatas uit 2008 bevatten vijf deeltjes die in willekeurige volgorde mogen worden uitgevoerd en ze zijn geschreven voor altfluit, cello, piano en slagwerk. Achteraf blijkt dat materiaal is ontleend aan Mirage en het Celloconcert Notes on light (Ondine ODE 1130-2) uit 2006. Deze compositie toont de componiste op haar innemendst.
De vertolkingen kunnen alle ideaal worden genoemd omdat de betrokken al jaren met de componiste samenwerken en geheel met haar idioom vertrouwd zijn.