Schmidt: Symfonieën nr. 1 in E, 2 in Es, 3 in A en 4 in C; Tussenspel uit Notre Dame. Omroeporkest Frankfurt o.l.v. Paavo Järvi. DG 483.8336 (3 cd’s3u. 00’38”). 2013/8

 

Franz Schmidt (1874 - 1939) werd geboren in Pressburg, het huidige Bratslava en hij was al uitvoerend musicus en dirigent voordat hij ging componeren en verdiende als pianist de kost bij dansbegeleidingen toen zijn noodlijdende familie in 1888 naar Wenen was verhuisd. Daar was hij op het conservatorium korte tijd leerling van Bruckner en later onderwees hij daar zelf compositie, piano en cello. Hij moet ook enige tijd hebben gespeeld in het Weens filharmonisch orkest.

Ondanks zijn slechte gezondheid werd hij daar directeur nadat de naam was  veranderd in Hochschule für Musik. Voor zijn dood kon hij nog kort van zijn pensioen genieten. Zijn tragiek was dat zijn muziek erg werd bewonderd door de Nazi’s. Daardoor liep de componist waarschijnlijk onterecht smetten op.

Zijn muziekstijl was nog typisch laatromantisch, zoals goed te horen is in zijn bekendste erk, Das Buch mit sieben Segeln uit 1937 (Harnoncourt, Teldec 8573-81040-2 (2 cd’s)) Zijn vier symfonieën, waarvan de laatste her bekendste werd, zijn uit de periode 1899 tot 1933. Ze laten duidelijk horen dat Schmidt een geboren symfonicus was die heel goed kon orkestreren. Hij schreef melodieën met een lange adem en ontwikkelde mooie ideeën.

Naarmate de werken elkaar verder volgden, nam de verbeelding toe. Dat blijkt al mooi uit nr. 3 (1928), maar het best uit in de elegische nr. 4 als afscheid vol noblesse die daardoor het populairst werd. Dit viertal werd voor het eerst in 1994 compleet opgenomen door Neeme Järvi met het Detroit Symfonie orkest (Chandos CHAN 9568). En nu is het een van zijn zonen die voor een nieuwe uitgave zorgt. Die klinkt zelfs nog mooier en het ‘Tussenspel’ uit Notre Dame. is een aardige toegift.

Er is ook een heel fraaie opname van Symfonie nr. 2 door het Weens filharmonisch orkest o.l.v. Semyon Bychkov uit 2015 (Sony 88985-35552-2).