Schubert: Pianosonates nr. 13 in A D. 664 en 21 in Bes D. 960 (bew.). Izhar Elias (git) en Fernando Riscardo Cordas (git). Cobra 0077 (62’49”). 2020

 

Dat Schubert gitaar speelde is bekend. Tekeningen van openlucht optredens illustreren dat en zijn armoede veroorloofde ook niet altijd het gebruik van een piano. Ook onder zijn vrienden verkeerden gitaristen. Hij schreef ook een kwartet en een Nocturne voor fluit, gitaar, altviool en cello in G D. 96. Van verschillende liederen is ook een versie met gitaarbegeleiding gepubliceerd.

Zelf niet erg bekend als bewerker, is onbekend wat hij zou hebben gevonden van deze transcripties voor twee gitaren van een tweetal Pianosonates. Izhar Elias en Fernando Riscardo Cordas hebben het erop gewaagd en voeren ze uit op twee voor dat doel speciaal gebouwde nieuwe instrumenten van Bernhard Krause uit Keulen die uitging van een instrument van Johann Anton Stauffer (1805 - 1871), de zoon van Johann Georg Stauffer (1778 - 1853), de uitvinder van de arpeggione: het instrument waarvoor Schubert de enige waardevolle sonate componeerde. 

De beide in Nederland wonende en werkende gitaristen, waarvan Fernando Cortes lesgeeft aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en Izhar Elias in 2011 de Nederlandse Muziekprijs won, ontfermen zich zo zorgvuldig en stijlgevoelig over deze sonates dat het wel lijkt of ze in deze vorm zijn gecomponeerd en de pianoversie een afgeleide is. Een groter compliment kan hen haast niet worden gemaakt.