Šerkšnytė: Midzomerlied; De profundis;  Liederen van zonsondergang en dageraad. Lina Dambrauskaite (s), Justina Gringyte (ms), Tomas Pavillionis (t) en Nerijus Maseviciis (b) met het gemeentelijk koor Vilnius, KremerATA Baltica o.l.v. Mirga Grazinyté-Tyla en Giedre Šiekyte. DG 483.7761 (56’01”). 2018

 

Hoe bruisend het Litouwse muziekleven momenteel is, wordt ook goed geîllustreerd door het succes van componistes als Raminta Šerkšnytė   (1975) en Žibuoklė Martinaitytė (1973). Terecht staan ze internationaal in de aandacht. De drie werken van Šerkšnytė zijn op een aparte wijze heel expressief en vloeiend. Ze bezitten een quasi mystiek en een uitzonderlijke schoonheid die iets magisch heeft.

Een eerste kennismaking met haar werken verliep via het tweedelige Fires uit 2010 dat Mariss Jansons opnam als aanvulling op Beethovens symfonieën nr. 4 en 5 met het Symfonie orkest van de Beierse omroep (BR Klassik 900135).

De profundus werd in 1998 voor KremerATA Baltica geschreven en door Kremer opgenomen (Nonesuch 7559-79969-9), maar Mirga Grazinyté-Tyla pakt het wat breder aan (13’22” tegenover 12’43”) met behoud van alle intensiteit,

Ze koppelt dit werk met het het een feestelijke warme gloed uitstralende Midzomerlied uit 2008 en het cantate-oratorium Liederen van zonsondergang en dageraad op tekst van Tagore uit 2007 als een reis door de dag en de nacht, uitgedrukt in heel wat wisselende stemmingen. Giedre Siekyte leidt de solisten, het koor en de instrumentalisten met vaste hand door het stuk.

Weer een boeiende componiste om regelmatig naar terug te keren.