Sibelius: Symfonie nr. 2 in D op. 43; Suite Koning Christian II op. 27. Göteborg symfonie orkest o.l.v. Santtu-Matias Rouvali. Alpha ALPHA 574 (70’43”). 2019

 

De Tweede Symfonie van Sibelius werd door tijdgenoten opgevat als een ‘bevrijdingssymfonie’, een nationale Finse oproep tot mobilisatie, maar werd ook door veel critici geprezen vanwege de Beethoveniaanse mengeling van formele bondigheid en oratorische kracht. Wat het eigen leven van Sibelius betreft, ontstond dit meesterwerk uit 1902 uit een persoonlijke crisis door de dood van zijn dochter en de zelfmoord van zijn schoonzuster. Gedurende deze periode verliet hij tijdelijk zijn gezin en vluchtte hij naar Italië.

Het uiteindelijke muzikale resultaat ademt optimisme uit en dat is misschien wel waarom het werk in onze dramatische tijd zo welkom is. De jonge Finse dirigent Santtu-Matias Rouvali die een jaar eerder erg verraste met de Symfonie nr. 1 plus En saga (Alpha ALPHA 440), weet ook in deze Symfonie een hoge mate aan vlammende retoriek aan de dag te leggen in een uitvoering vol hartstocht, maar zonder brute tonen of al te scherpe randen. Het werk krijgt lenig en atletisch zonder enige treuzeling vorm en er is alle ruimte voor nuances en details. Het resultaat is voorbeeldig.

Zo’n vitale Sibelius heb ik sinds de hoogtijdagen van Beecham, Szell en Karajan niet meer gehoord. Rouvali schijnt intussen ook de belangrijkste dirigent te zijn van het Londense Philharmonia orkest.

Het was een goede gedachte om de opwindende Symfonie te laten volgen door de rustige, lichtere en lyrische Suite bij het toneelstuk Koning Christian II van Adolf Paul uit 1898.

Hopelijk kan Rouvali zijn Sibeliuscyclus voortzetten.