Schubert: Ländler D. 366 nr. 1-17; Menuetten en trio in A D. 334, in a D. 277a; Menuetten D. 3890 nr. 1-3; Menuetten D. 91 nr. 1 en 2; Ländler nr. 1-16 met Écossaises nr. 1 en 2 op. 67, D. 734; Menuet in cis D. 600, Trio in E D. 610; Menuet in E met 2 trio’s D. 335. Daniel Lebhardt. Naxos 8.574277 (51’58”). 2019

 

Niet alleen de congressanten die na de verloren oorlogen van Napoleon dansten in Wenen begin negentiende eeuw: er werd in alle  bevolkingskringen als sociaal smeermiddel veel gedanst in Wenen en Schubert droeg daaraan heel wat aardigs bij met zijn miniaturen in de vorm van Menuetten, Ländler, Écossaises en Duitse dansen. Meest materiaal dat nog wel eens als toegift te horen is.

De Hongaarse pianist Daniel Lebhardt besloot als een der weinigen om een aantal daarvan n et terloops, maar grondig aan te pakken in een leuk afwisselend recital. Voor de luisteraar zal het lastig zijn om het onderscheid te bepalen tussen een Ländler en een Wals.

Ik werd vooral getroffen door de 16 korte Ländler die Schubert in de zomer van 1824 schreef toen hij met vakantie in Hongarije was, omdat ze zo duidelijk blijk geven van zijn heimwee naar Wenen.  Als zo vaak zijn het de mineurwerken die in dit programma de meeste indruk nalaten.

Lebhardt vergeet geen moment wiens muziek hij speelt. De kleuren van deze muziek zijn helder en verzadigd en ze bezitten weinig van de dromerige pastels van Chopin in diens dansen. Alles is gericht op eenvoud, waardoor een driehoek bijna een vierkant wordt.