Sciarrino: Solo. ‘Due notturni’; ‘Immagine Fenicia per flauto amplificato’; ‘L’addio a Trachis per arpa’;’ Fra sé’; ‘Canzona di ringraziamento’; ‘Ai limiti della notte’; ‘Let me die before I wake’; ‘Due notturni crudeli’; ‘Agitato cantabile - Capriccio sulla lontannza’. Klangforum Wenen. Kairos KAI 15096 (66’07”). 2020

 

De muziek van Salvatore Sciarrino (1947) is vervuld van paradoxen en illusies. Hij schrijft pakkende en dramatische stukken over de stilte, de verschrikkingen van de nacht en laat bekende instrumenten vreemd klinken. In de ‘Due notturni’ komt een parade van stemmingen en toegepaste technieken voor piano langs. Bij nr. 1 is dat een studie in resonantie, bij de tweede gaat het om een meer extreme poging om de uitersten van de piano als slagwerkinstrument te onderzoeken.

In de beide ’Notturni crudeli’ gaat het er nog een stuk heftiger aan toe. De overige composities bewegen zich tussen deze polen. Maar Sciarrino is ook iemand met een voorkeur voor stiltes in zijn soundscapes die verder met plotselinge uitbarstingen in onregelmatige vormen steeds balanceren tussen leven en dood, herinnering en vergeetachtigheid, licht en donker, groei en ontbinding.  Het gaat om echt actuele muziek die ontstond in de periode 1979 tot 2020. 

Een ander hoogtepunt van deze uitgave is de ‘Canzona di ringraziamento’ met pakkende mutaties voor altsaxofoon.

Dit album van Klangforum Wien is een van de vijf opnamen die het ensemble aan solowerken van de Italiaanse componist besteedt. Ook ditmaal worden die gepresenteerd door Joonas Ahonen (p), Vera Fischer (fl), Virginie Tarrête (hrp). Sophie Schafleitner (v), Gerald Preinfalk (sax), Benedikt Leitner (vc), Bernhard Zachhuber (kl), Florian Müller (p) en Christoph Walder (hrn).

Eerder verschenen van dit ensemble al Macbeth (Col legno WWE 2 CD 20404), ‘Luci mie traditrici’ (Kairos KAI 001222), ’Archelologia del telefono’ (Col legno WWE 20246), ‘Quaderno di strada’ (Kairos KAI 12482) en ’Carnaval’ nr. 1-9 (Kairos 2451501).